ήταν πολύ καλός ο fram,αλλά πρέπει να πω ότι αυτό το κομμάτι της συναυλίας ήταν το πιο συγκινητικό για μένα.στο άνοιγμα της, ο γερμανός πιανίστας, είπε πως φρόντισαν αρκετοί να του δείξουν την απαρέσκειά τους εκείνη τη μέρα-στο δρόμο, αλλού.και τον ένιωθα όντως επιφυλακτικό απέναντί μας, παρότι η ατμόσφαιρα ήταν ζεστή και φιλική εξ'αρχής. η καλύτερη "απάντηση" νομίζω ήταν αυτή του άγνωστου έλληνα, που ανέβηκε στη σκηνή, κάθισε δίπλα του και μαζί έσβησαν τις διαχωριστικές γραμμές. βάλσαμο
υπέροχο. και το αναπάντεχο το κάνει ακόμα πιο όμορφο
ReplyDeleteΟμορφιές...
ReplyDeleteήταν πολύ καλός ο fram,αλλά πρέπει να πω ότι αυτό το κομμάτι της συναυλίας ήταν το πιο συγκινητικό για μένα.στο άνοιγμα της, ο γερμανός πιανίστας, είπε πως φρόντισαν αρκετοί να του δείξουν την απαρέσκειά τους εκείνη τη μέρα-στο δρόμο, αλλού.και τον ένιωθα όντως επιφυλακτικό απέναντί μας, παρότι η ατμόσφαιρα ήταν ζεστή και φιλική εξ'αρχής.
ReplyDeleteη καλύτερη "απάντηση" νομίζω ήταν αυτή του άγνωστου έλληνα, που ανέβηκε στη σκηνή, κάθισε δίπλα του και μαζί έσβησαν τις διαχωριστικές γραμμές.
βάλσαμο
ευχαριστώ που περάσατε
καληνύχτα
http://thecybercadesproject.blogspot.com/2011/07/blog-post_22.html
ReplyDeleteμε όλο το θάρρος μάκη, το χαϊκού σου μου θύμισε έναν άλλο πόνο (απ'τη θηλυκή πλευρά :-))