Μετρ 1

Στο βιβλίο “εισαγωγή στην κατανοητική φιλοσοφία - η περιπέτεια της ανθρώπινης χειραφέτησης” ιχνηλατούμε τη μακρυτενή πορεία του Λόγου προς την αυτογνωσία του και παρουσιάζουμε συνοπτικά τα ρεύματα και τα υπο-ρεύματα της φιλοσοφικής, κοινωνιολογικής και ψυχολογικής σκέψης που συνέβαλαν αποφασιστικά στη χειραφέτηση της Διάνοιας-Νόησης, δηλαδή του Λόγου και της Γνώσης, από το μυστικισμό, το σκοταδισμό, τις προλήψεις και τις προκαταλήψεις που νοηματοδοτούσαν την εμπειρία της κοινωνικής πρακτικής σ'όλες τις ιστορικές εποχές του Δυτικού Πολιτισμού... Παράλληλα, όμως, διαπιστώνουμε ότι από τις απαρχές της φιλοσοφικής προβληματικής του Λόγου και σ’όλη τη μακραίωνη περιπέτειά του και παρά τις πολλαπλές εκφάνσεις του και τις νοηματικές μετουσιώσεις που προσέλαβε στα εκάστοτε κοινωνικά συστήματα που γνώρισε η ανθρωπότητα, εντούτοις ένα δομικό στοιχείο διατηρείται ίδιο και αδιαφοροποίητο στον λογικό πυρήνα του Λόγου: ο αυτο-αναφορικός και αυτο-νοηματοδοτικός χαρακτήρας του όλου ορθολογιστικού εγχειρήματος αποτελεί την εγγενή Ιδεολογική του επένδυση με την οποία ταυτίστηκε ιστορικά η φιλοσοφική σκέψη.
Ο αυτό-αναφορικός χαρακτήρας του Λόγου χαρακτηρίζεται από την απολυτοποίηση της αξιακής χρήσης του “ορθού λόγου”, την παραγωγή αφαιρετικής ανθρωποκεντρικής υπεραξίας, η οποία οδηγεί στις μεταφυσικές διαιρέσεις και διακρίσεις και το θετικισμό που πάντοτε ελλόχευαν στον λογικό πυρήνα του Ορθολογικού τρόπου σκέψης και που βέβαια οδήγησε στη θλιβερή μετεξέλιξή του σ’ έναν άκρατο επιστημονισμό-θετικισμό στους νεότερους χρόνους. Βέβαια στη μακραίωνη ιστορία της φιλοσοφικής σκέψης υπήρξαν ρεύματα σκέψης και ρωμαλέες φωνές, που επιχείρησαν να “ανοίξουν” τον ορίζοντα του στοχασμού, πέραν από το αυτο-οριζόμενο Υποκείμενο και τις Ιδεολογικές του ταυτίσεις. Η σύγχρονη σκέψη διευρύνει περαιτέρω τον ορίζοντα της ανθρώπινης κατανόησης και μας καλεί: Πέραν του ανθρώπου, μαζί με τον άνθρωπο....... στον Κόσμο. Ο μετέωρος άνθρωπος ως κοσμικό απόσπασμα.....

[Α.Καρπούζος,πρόλογος,ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ Η περιπέτεια της ανθρώπινης χειραφέτησης]

στη μικρή πλατεία

στη γειτονιά του κόσμου
δεν λεγόμαστε αγανακτισμένοι
μας λένε απίστευτους

last years upcoming future

extreme sports_meeting the alien

κουρασμένη και χαρούμενη-σήμερα κάναμε ένα μικρό-μεγάλο βήμα στη γειτονιά.
η ψυχή μου χαμογελάει και πάλι.σε όλους ένα μεγάλο ευχαριστώ.

χαίρε

μάταια θ'ανακατώνεις τα συρτάρια μου
θα κοπανάς παραθυρόφυλλα
θα με ξορκίζεις με ολέθριες κατασκευές
δεν θα 'μαι εκεί
όπως δεν ήμουνα ποτέ εκεί που έψαχνες

connexio_Αγγελόπουλος-Καβάφης

turning the public sphere inside out_is it possible?

η γένεση της αμφιβολίας

Ο Σπινόζα τοποθετεί πρώτη όχι την αληθή ιδέα, όπως ο Ντεκάρτ, αλλά μια ψευδή αντίληψη.Δίνει ένα διαφορετικό παράδειγμα απο τον Ντεκάρτ, τη διαδεδομένη πεποίθηση για το μέγεθος του Ήλιου.Εφόσον υπάρχει μόνον η εντύπωση του αντικειμένου, δεν αμφιβάλλουμε, όπως ακριβώς οι χωρικοί που "παραξενεύονται κάθε φορά που ακούνε να λένε ότι ο ήλιος είναι πολύ μεγαλύτερος απο τη γήινη σφαίρα".Η αμφιβολία εμφανίζεται όταν αρχίσει κάποιος να σκέφτεται για τη γενική δυνατότητα των αισθήσεων να εξαπατούν.Αρχίζει όταν η αιτία μιας παράστασης μεταφέρεται από το εξωτερικό αντικείμενο στη λειτουργία του πνεύματος, όταν έστω συγκεχυμένα σχηματιστεί η ιδέα ενός αντικειμένου απο μιαν άλλη ιδέα.Η αμφιβολία δεν αίρεται όταν μάθουμε το μέγεθος του Ήλιου, αλλά συνεχίζεται όσο δεν γνωρίζουμε γιατί παριστάνεται μικρότερος από ό,τι είναι.
Από τη θέση της αμφιβολίας, δεν μπορεί κάποιος είτε να βεβαιώσει είτε να αρνηθεί ότι ο ήλιος είναι μικρότερος απο τη γήινη σφαίρα, σταματά όμως να πιστεύει, όπως οι άλλοι και όπως ο ίδιος πριν, ότι ο ήλιος είναι μεγαλύτερος απο τη γήινη σφαίρα.Στον Πρόλογο του έργου ο Σπινόζα περιγράφει την κατάσταση της αμφιβολίας του, καθώς βρίσκεται ανάμεσα στις συνήθεις αντιλήψεις για την οικονομία, την πολιτική και την προσωπική ζωή αφενός, και ένα νέο σχέδιο ζωής αφετέρου' ανάμεσα στην αντίληψη για το ύψιστο αγαθό ως τελικό αίτιο επιμέρους βουλήσεων και την αντίληψη για το ύψιστο αγαθό με αφετηρία το ποιητικό του αίτιο.Δεν ακολουθεί τον ελεγχόμενο τρόπο αυτοεξαπάτησης για να απαλλαγεί απο τις αμφιβολίες του, αλλά τη ριζική απο καρδιάς αναστολή της σκέψης, την αναστολή ταυτοχρόνως των προηγούμενων αισθημάτων και όλης της προηγούμενης πορείας ζωής.Για τον Σπινόζα, η αμφιβολία υπάρχει "εφόσον υπάρχουν δύο ιδέες που αντιπαρατίθενται".Αρχίζει εφόσον υπάρχει ήδη μια αληθής ιδέα, η οποία όμως δεν είναι ακόμη καθαρή στο νου' η προσποίηση, συν τοις άλλοις, καθίσταται περιττή.Η πορεία είναι ήδη δεδομένη' ο αναστοχασμός πάνω σε αυτήν και η ανάπτυξή της από νέα αφετηρία.

[Μ.Σπινόζα, Πραγμ.για την διορθ.του νου, επίμετρο Β.Γρηγοροπούλου, σελ 173]

νάρκισσος κι επιλεκτική κώφωση_schwa indogermanicum

στο internet cafe (οδ.Σπινόζα 151)

Η Πραγματεία για τη διόρθωση του νού φαίνεται να είναι προσανατολισμένη και προς την αναζήτηση του γνώμονα που αφορά τη μορφή των κοινωνικών σχέσεων, ο οποίος ήδη υπάρχει, δεν αποφασίζεται από μια επιμέρους θέληση ή δεν χρειάζεται να επινοηθεί.
Η ιδέα μιας παραγωγικής επιστήμης και η ανάπτυξη της γνώσης έχει ως βασικό όρο δυνατότητάς της την αλληλεπίδραση (commerce, αλλά στην Ηθική connexio) ανάμεσα στα πράγματα, ενώ αποτελεί προϋπόθεση της κατανοησιμότητάς τους και κοινό όρο της σχέσης ανάμεσα στις ιδέες.Ενώ στον Καντ διευκρινίζεται ότι ο όρος αυτός είναι όρος του υποκειμένου της γνώσης, για τον Σπινόζα τίθεται και στο πράγμα'τίθεται η ανταλλαγή και η συνδιαλλαγή (commerce) ως προϋπόθεση για την ύπαρξη και την οργάνωση των κοινωνικών σχέσεων αλλά και των ιδεών ταυτοχρόνως.Ο Λόγος κατανοείται ως αναλογία που διέπει εξίσου τα πράγματα και τις ιδέες, ως δεσμευτική προϋπόθεση για την ανάπτυξή τους, ενώ ο Σπινοζικός λόγος αποφεύγει το δογματισμό της αντιστοιχίας με την εμπειρία.Αν το τέταρτο είδος αντίληψης προσανατολίζεται στη γνώση των ενικών πραγμάτων, προϋποθέτει ένα σύστημα γνώσης που δεν αντιστοιχεί ακριβώς στην τρέχουσα πραγματικότητα, αλλά ενώ την προϋποθέτει ακολουθεί μια αποκλίνουσα πορεία.Μπορεί να κατανοηθεί ως αναλογία, κανονιστικής τάξης, σκέψη που αναλογίζεται τα πάθη των πραγμάτων ως προς τις προϋποθέσεις αποκατάστασής τους.Και ενώ αυτά μετέχουν στο χώρο και το χρόνο, οι έννοιες κατανόησής τους μετέχουν σε ένα είδος αιωνιότητας, σε ένα σύστημα επ'άπειρον παραγωγής εννοιών, μορφών και αντικειμένων.

[Μ.Σπινόζα,Πραγμ.για την διορθ.του νου, απόσπασμα επίμετρου Β.Γρηγοροπούλου, σελ 151-2]

στο υαλοπωλείο (οδ.Σπινόζα 34α)

Απαιτούμενα μέσα για την κατάληψη του τελικού σκοπού μας:

Ι.Να γνωρίζουμε επακριβώς τη φύση μας, την οποία επιθυμούμε να τελειοποιήσουμε και, ταυτόχρονα, να γνωρίζουμε τόσα για τη φύση των πραγμάτων όσα είναι αναγκαίο.

ΙΙ.Να συνάγουμε με ορθό τρόπο σε ποιά σημεία τα πράγματα διαφέρουν, σε ποιά συμφωνούν και σε ποιά αντιτίθενται μεταξύ τους.

ΙΙΙ.Να συλλαμβάνουμε σωστά τι μπορούν και τι δεν μπορούν να πάθουν.

ΙV. Τα παραπάνω να αντιπαραβληθούν με τη φύση και τη δύναμη του ανθρώπου.Και από αυτά θα φανεί εύκολα σε ποιο βαθμό τελειότητας μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος.


[Σπινόζα, Πραγμ.για την διορθ.του νου, σελ. 34-35]

στα βιολογικά (οδ. Σπινόζα 30)

Αλλά, ενώ με επιμέλεια το ακολουθούμε [το τέλος]και αγωνιζόμαστε να επαναφέρουμε το νου στην ευθεία οδό, είναι ανάγκη να ζούμε'γι΄αυτό, πρώτ'απ'όλα, είμαστε αναγκασμένοι να υποθέσουμε ως καλούς κάποιους κανόνες διαβίωσης, τους εξής:

Ι.Να μιλάμε με τρόπο ώστε να κερδίζουμε την εύνοια του κοινού και να μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε δεν παρεμποδίζει την επίτευξη του σκοπού μας.Πράγματι, μπορούμε να έχουμε μεγάλο κέρδος αν συμβιβαστούμε όσο μπορούμε με όσα δελεάζουν το κοινό, χώρια που μ'αυτό τον τρόπο, θα τείνει φιλικά τ'αυτί για να ακούει την αλήθεια.

ΙΙ.Να δοκιμάζουμε τις απολαύσεις τόσο μόνο όσο χρειάζεται για να διατηρούμε την υγεία μας.

ΙΙΙ.Τέλος, να αναζητάμε το χρήμα, ή όποιο άλλο αγαθό, όσο χρειάζεται για να διατηρούμε τη ζωή και την υγεία μας, και να ακολουθούμε εκείνα τα ήθη της πολιτείας, όσα δεν είναι αντίθετα προς το σκοπό μας.


[Σπινόζα, Πραγμ. για την διορθ.του νου, σελ 30]

Κάθετα στην Καρτεσίου , στρίβεις Σπινόζα

οι αντιληπτικοί τρόποι

Ι. Υπάρχει η αντίληψη την οποία αποκτούμε εξ ακοής ή απο κάποιο σημείο κατά το δοκούν προσδιορισμένο.
ΙΙ.Υπάρχει η αντίληψη την οποία αποκτούμε απο αόριστη εμπειρία, δηλαδή απο εμπειρία που δεν προσδιορίζεται απο το νου.Μόνο που εδώ λέγεται έτσι, επειδή (η εν λόγω αντίληψη) αποκτάται κατά τύχη και δεν ελέγχεται απο καμμία αντίθετή της εμπειρία, οπότε μένει σαν να είναι ακλόνητη για μας.
ΙΙΙ.Υπάρχει η αντίληψη την οποία αποκτούμε όταν η ουσία ενός πράγματος συνάγεται απο άλλο πράγμα, αλλά όχι αυτοτελώς'και τούτο συμβαίνει είτε όταν συνάγουμε την αιτία απο κάποιο αποτέλεσμα, είτε όταν ένα συμπέρασμα συνάγεται απο το ότι μια καθολική έννοια συνοδεύεται πάντα απο κάποια ιδιότητα.
ΙV.Τέλος, υπάρχει η αντίληψη με βάση την οποία το πράγμα γίνεται αντιληπτό μόνο μέσω της ουσίας του ή μέσω της γνώσης της άμεσης αιτίας του.



[Μ.Σπινόζα, Πραγματεία για τη διόρθωση του νου, εκδ. Πόλις, σελ.31]

μύωπες

μέρες που είναι, να πω μια μικρή ιστορία απο εδώ κοντά.δεν ξέρω αν έχει πλέον σημασία το πότε εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα, γιατί όλα μπερδεύονται πικρά.οι χρυσαυγίτες που εξαπολύθηκαν με ρόπαλα στα πέριξ, στέλνοντας στο νοσοκομείο 18 άτομα κάνοντάς τους ακόμα πιο μαύρους ή και κατακόκκινους.η ομάδα Ζήτα (και θα λάβεις) που μάρσαρε γύρω-γύρω στα στενά.ο συνταξιούχος γείτονας που επικρότησε με χαμόγελο, το οποίο φρόντισα να διακόψω με την επισήμανση οτι επόμενος στη λίστα των θυμάτων μπορεί να βρεθεί ο μη πληρών την άρια περιγραφή γιός του.παραπέρα, στην (άστα) La Victoria, ανάμεσα στους κρανιοκέφαλους ροπαλοφόρους ανεξαρτήτως διακριτικών, ένα τσούρμο γυναίκες να σαπίζουν στο ξύλο με καδρόνια έναν ανύποπτο μελαμψό νεαρό.και πιο κοντά πάλι, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών που ξεπλύθηκαν με δυο κουβάδες βρώμικο νερό και δεν θα μιλήσει κανένας γι'αυτά.

και ο ίδιος γείτονας που χαιρόταν με την καταδίωξη, να κρύβει πότε-πότε ένα μαυρούλη απο τις αρχές.μια γειτόνισσα να ταϊζει στο στόμα τον άστεγο που είχε καταπέσει μπροστά στην πόρτα της ανήμπορος.ενώ οι τρεις πακιστανοί που μένουν στο υπόγειο δίπλα, να τον φροντίζουν με κουβέρτες και μαξιλάρια.και οι αρμόδιες αρχές να είναι αναρμόδιες επί μέρες και χρόνια.και φρικαρισμένοι αστυνομικοί να προσπαθούν να αποτρέψουν ακόμα ένα χαμό στην παρακάτω πλατεία.και νοικοκυραίοι που δακρύζουν με τη σπιναλόγκα στην τηλεόραση, αλλά όταν την κοιτάζουν απο το μπαλκόνι εξακολουθούν να νομίζουν οτι βλέπουν τη γειτονιά τους.

το σκάρωμα του χρόνου

είμαστε εμείς

το πλήρωμα του χρόνου

είμαστε εμείς

eros Vs minotaurs

όπως κάποιος θα έπρεπε να αναγνωρίσει μια δόση βίας στην ερωτική πράξη, έτσι θα έπρεπε να αναγνωρίζει πως ο βιασμός δεν συνιστά ερωτική πράξη.

eros Vs icarus

έχουν κι οι δύο φτερά.μόνο που ο ένας απολαμβάνει κοιτώντας τον κόσμο, ενώ ο άλλος απολαμβάνει ότι τον κοιτάει ο κόσμος.

παρασκευή και 13

firevox

θα περίμενε κανείς απο εκείνον που ζητάει απο τον άλλο
να ενδώσει στην δική του επιθυμία
να έχει εκείνος πρώτα γίνει (ψυχή και σώμα)
η επιθυμία του άλλου

emergent space(time)

internet as a possible proof,that space is emergent

Χ,Ψ,Ζ*

Αν η δύναμη έχει να κάνει με το "θέλουμε-και-μπορούμε", σε αντιδιαστολή προς το απλό "μπορούμε", τότε πρέπει να παραδεχτούμε ότι η δύναμή μας έχει γίνει αδύναμη.Οι πρόοδοι που έχει κάνει η επιστήμη δεν έχουν τίποτα να κάνουν με το "θέλω"' ακολουθούν τους δικούς τους αμείλικτους νόμους, υποχρεώνοντάς μας να κάνουμε ό,τι μπορούμε, ανεξάρτητα απο τις συνέπειες.Μήπως το "θέλω" και το "μπορώ" έχουν διακόψει τις σχέσεις τους;Μήπως είχε δίκιο ο Βαλερύ όταν έλεγε πενήντα χρόνια πριν:"On peut dire que tous ce que nous savons, c'est-a dire tout ce que nous pouvons, a fini par s'opposer a ce que nous sommes"; ("Μπορεί να πει κανείς ότι όλα όσα ξέρουμε, δηλαδή όλα όσα έχουμε τη δύναμη να κάνουμε, στράφηκαν τελικά εναντίον αυτού που είμαστε".)
Και πάλι, δεν γνωρίζουμε πού θα μας οδηγήσουν αυτές οι εξελίξεις, γνωρίζουμε όμως, ή θα έπρεπε να γνωρίζουμε, ότι κάθε μείωση της δύναμης είναι μια ανοιχτή πρόσκληση στη βία-έστω και μόνο για το λόγο ότι αυτοί που έχουν τη δύναμη και τη νιώθουν να γλιστράει από τα χέρια τους, είτε είναι η κυβέρνηση είτε οι κυβερνώμενοι, το έβρισκαν πάντα δύσκολο να αντισταθούν στον πειρασμό να την αντικαταστήσουν με τη βία.

[Χ.Άρεντ, Περί Βίας,εκδ.Αλεξάνρεια, σελ.149]


*όπου Χ=άνθρωπος, Ψ=ψυχή, Ζ=ζωή

farewell Siegfried

Pina ή ένα μαντείο στο Wuppertal (χοροδικτύωση)

παρακολουθώντας το αριστουργηματικό ντοκιμαντέρ του Wenders για την Pina Bausch, κάνει κανείς σκέψεις για την ίδια τη δομή της ομάδας που έστησε η χορογράφος στο επαρχιακό Wuppertal.με τι ψυχή ξεκίνησε στη μέση του πουθενά ένα εγχείρημα που έμελλε να αλλάξει την πόλη, τους κατοίκους της και φυσικά τους ίδιους τους χορευτές που συγκεντρώθηκαν απο όλο τον κόσμο, κι έφτασαν να απευθύνονται σε όλο τον κόσμο απο μια άκρη της γης.ο Wenders στήνει τους χορευτές στην κάμερα, βάζοντάς τους να "μιλήσουν" στην απούσα πλέον απ΄τη ζωή Pina, κοιτώντας εμάς τους θεατές-εμείς στη θέση της χορογράφου, εμείς ως συλλογική έκφανση εκείνης που έγινε η ψυχή του κόσμου φορώντας συνειδητά το κόκκινο φουστάνι για τον έρωτά της.και το πορτραίτο της ανασταίνεται μπροστά στα μάτια μας απο όσους την συνέθεσαν, όσους την διαμόρφωσαν και τους διαμόρφωσε, όχι προστάζοντας αλλά δείχνοντας, όχι εξηγώντας αλλά χορεύοντας.μια ομάδα τέτοια δεν έχει ανάγκη τον ετεροκαθορισμό της, γιατί προσανατολίζεται με τις σχέσεις μεταξύ των μελών της, βασίζεται στη διαφωρά και την ελευθερία.πέρσι, η ομάδα εμφανίστηκε εδώ στην αθήνα, με ένα ερώτημα να αιωρείται για το μέλλον της:πώς θα συνεχίσει την πορεία της με την απώλεια του κέντρου της.η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως η συνέχεια της πορείας θα είναι στο σωστό αυλάκι, όταν αποσπαστούν οι υποομάδες που σίγουρα θα έχουν δημιουργηθεί, και θα τολμήσουν ό,τι τόλμησε η πηγή της έμπνευσής τους πριν 40 χρόνια.δηλαδή να διασπαρθούν σε άλλες πόλεις και να συνεχίσουν κι εκεί έκκεντρα το έργο τους, εμπνέοντας με την σειρά τους κι άλλους, δείχνοντας τα πατήματα που κάνουν το αβέβαιο βήμα τέχνη και το λαβύρινθο σκηνή.

έξω

στάση λεωφορείου σε κεντρικό δρόμο.ηλικιωμένη κυρία με παλτό πτι-καρώ μπεζ-κόκκινο καθισμένη στο μεταλλικό παγκάκι.σαραντάχρονη πλησιάζει και κάθεται δίπλα της.στρέφουν αργά τα κεφάλια τους και κοιτάζονται, χαμογελάνε απαλά.η ηλικιωμένη σκύβει και αφαιρεί ένα ξερό φύλλο απο το παπούτσι της άλλης γυναίκας.εκείνη ακουμπάει επαναληπτικά, απο το λεπτό χέρι με τις φλέβες ως τον ώμο της ηλικιωμένης.περιστρέφουν ταυτόχρονα τα κεφάλια τους και παράλληλα τα χέρια τους διαγράφουν διπλά τόξα.πίσω απο την ηλικιωμένη ξεπροβάλει μια νεότερη γυναίκα φορώντας τα ίδια ρούχα και ανασηκώνει ένα κοριτσάκι που φοράει επίσης το ίδιο παλτό.το κοριτσάκι απλώνει τα χέρια και μαζεύει άνθη απο τη νεραντζιά δίπλα στη στάση.και οι τρεις γέρνουν κρατώντας η μία την άλλη σαν γέφυρα και κρύβουν τα άνθη στο στέρνο της σαραντάχρονης.το λεωφορείο έρχεται.η σαραντάχρονη προσφέρει το μπράτσο της στην ηλικιωμένη και μαζί επιβιβάζονται σε αυτό.

πτ_έρως και μαν(τ)ική ικανότητα

"ή ποίησις υπό της των μαινόμενων
ή του σωφρονοΰντος ήφανίσθη"

[Πλάτωνα Φαίδρος, παλινωδία]

helium

et in arcadia ego

ο κύκλος του αίματος

αν η λύση ήταν η χρήση βίας, η αντεκδίκηση θα είχε σώσει προ πολλού τον κόσμο ετούτο.όμως το μόνο που βλέπουμε είναι η επανάληψη μιας ασύμμετρης πλέον βεντέτας, χωρίς όρια.το σκύλεμα νεκρών εχθρών και οι πανηγυρισμοί για την σύνθλιψη του ανθρώπου (του όποιου ανθρώπου) είναι δείκτης της άφατης σήψης, της ανελέητης αποκτήνωσης, της διάλυσης του πολιτισμού.
πριν λίγο καιρό, διέρρευσαν εικόνες αμερικανών στρατιωτών που επιδείκνυαν για τρόπαια διαμελισμένα σώματα αμάχων στο αφγανιστάν.mad dogs ενός ακόμη παράλογου πολέμου.αυτά τα σκυλιά, θα ξαναδούν την πατρίδα τους άραγε; εκείνοι που τους έστειλαν με παιάνες,θα τους δεχτούν πίσω όπως τους βετεράνους του βιετνάμ κάποτε;ή θα τους αφήσουν να αφανιστούν εκεί, στην ξένη γη, να μην επιστρέψουν διαλύοντας το σύμπαν στη γη του πατρός τους;γιατί για κάποιους είναι αργά, πολύ αργά για εξιλέωση.

η ιεροτελεστεία της άνοιξης