A dream_ 08/02/2002

Η Μαρία αποφασίζει να φύγει από το σπίτι (είναι ακόμα μαζί μας ως γραμματέας του πατέρα μου ?).Είναι πολύ όμορφη και φοράει ένα φούξια φουστανάκι, με το μπούστο φτιαγμένο από χάντρες [σκίτσο που δείχνει κάναβο], έτσι που φαίνεται το στήθος της απο μέσα.Πολύ κεφάτη, λέει πως πρέπει να πάει στην αδερφή της.Εγώ κλαίω γοερά, σαν παιδάκι.Η Φ. της λέει ότι θα το μετανιώσει ν'αφήσει τη ζωή της εδώ και να πάει να κλειστεί στο χωριό.Η Μ. της λέει "καλύτερα ζωντανή, κι ας είναι οπουδήποτε".Της ζητάω να μου δείξει στο χάρτη πού βρίσκεται το χωριό.Κάνει συνέχεια zoom στο κομπιουτερ, μου δείχνει ένα νησάκι πολύ μικρό κάπου νότια.Και μετά είμαστε εκεί οι δυό μας (τη συνοδεύω για να δω πού θα μείνει).Το νησί είναι όλο απο σκούρο ροζ-μπορντό γρανίτη-μάρμαρο.Ο άντρας της αδερφής της το εκμεταλλεύεται.Οπως φτάνουμε εκεί κι αρχίζουμε να περπατάμε στο νησάκι, η Μ. είναι ακόμα πολύ κεφάτη κι επιστρέφει τα πειράγματα των άξεστων αντρών που την πειράζουν απο το γειτονικό νησί που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής.Οπως προχωράμε σ'ένα λιβάδι, συμβαίνει κάτι καταπληκτικό:μικρές γαλάζιες φλογίτσες ξεπηδάνε σαν φωτάκια, πάνω (μέσα) στα χόρτα, σαν κύμα ενέργειας που πηγαινοέρχεται πάνω στα δέντρα και μετά πατάμε απο πάνω τους και μας καίνε λιγάκι (όχι δυσάρεστα) τότε λέμε "η φλεγόμενη βάτος" και σκάμε στα γέλια.Στο σπίτι μας υποδέχεται η αδερφή της Μ. (μοιάζει με την barwoman στην caffeina) μου δείχνουν με τα χέρια τους εδώ και δύο χρόνια).Το κομμάτι που είναι έτοιμο, είναι μια τεράστια ψηλοτάβανη αίθουσα με μια μκρότερη παραμέσα, που είναι λουτρό.Το μέγεθος είναι εντυπωσιακό, πόσο μάλλον για χωριό κ' νησάκι.Το φως είναι αδύναμο.Ολα είναι απο το γνωστό ροζ μάρμαρο του νησιού, εκτός απο τα είδη υγειινής που είναι κι αυτά ροζ αλλά χάρτινα ή πλαστικά.(τραβάω και ξεκολλάω τη θήκη του σαπουνιού κατά λάθος, και δεν μπορώ να το κρύψω).Εκεί μέσα τριγυρνάνε ένα τσούρμο πιτσιρίκια, απ'τη γειτονιά +ανήψια Μ. και συζητάνε για την αμερικάνικη ηθική μιας παιδικής ταινίας (νομίζω Harry Potter).