Tuesday 17 May 2011

μύωπες

μέρες που είναι, να πω μια μικρή ιστορία απο εδώ κοντά.δεν ξέρω αν έχει πλέον σημασία το πότε εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα, γιατί όλα μπερδεύονται πικρά.οι χρυσαυγίτες που εξαπολύθηκαν με ρόπαλα στα πέριξ, στέλνοντας στο νοσοκομείο 18 άτομα κάνοντάς τους ακόμα πιο μαύρους ή και κατακόκκινους.η ομάδα Ζήτα (και θα λάβεις) που μάρσαρε γύρω-γύρω στα στενά.ο συνταξιούχος γείτονας που επικρότησε με χαμόγελο, το οποίο φρόντισα να διακόψω με την επισήμανση οτι επόμενος στη λίστα των θυμάτων μπορεί να βρεθεί ο μη πληρών την άρια περιγραφή γιός του.παραπέρα, στην (άστα) La Victoria, ανάμεσα στους κρανιοκέφαλους ροπαλοφόρους ανεξαρτήτως διακριτικών, ένα τσούρμο γυναίκες να σαπίζουν στο ξύλο με καδρόνια έναν ανύποπτο μελαμψό νεαρό.και πιο κοντά πάλι, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών που ξεπλύθηκαν με δυο κουβάδες βρώμικο νερό και δεν θα μιλήσει κανένας γι'αυτά.

και ο ίδιος γείτονας που χαιρόταν με την καταδίωξη, να κρύβει πότε-πότε ένα μαυρούλη απο τις αρχές.μια γειτόνισσα να ταϊζει στο στόμα τον άστεγο που είχε καταπέσει μπροστά στην πόρτα της ανήμπορος.ενώ οι τρεις πακιστανοί που μένουν στο υπόγειο δίπλα, να τον φροντίζουν με κουβέρτες και μαξιλάρια.και οι αρμόδιες αρχές να είναι αναρμόδιες επί μέρες και χρόνια.και φρικαρισμένοι αστυνομικοί να προσπαθούν να αποτρέψουν ακόμα ένα χαμό στην παρακάτω πλατεία.και νοικοκυραίοι που δακρύζουν με τη σπιναλόγκα στην τηλεόραση, αλλά όταν την κοιτάζουν απο το μπαλκόνι εξακολουθούν να νομίζουν οτι βλέπουν τη γειτονιά τους.

11 comments:

nigredo of transclass said...

μαύρισα κι άλλο... το χειρότερο είναι ότι διαμόρφωσαν ανθρώπους με μπερδεμένα αισθήματα κι αμφίδρομα ανάμεσα στη λύπη και το μίσος, χωρίς να ξέρουν τι να πρωτοαισθανθούν.

xtina said...

καλημέρα φιλενάδα-συγνώμη που σε μαύρισα.περιγράφω την εξέλιξη μιας κατάστασης που παρακολουθώ εδώ και πολύ καιρό.δεν νομίζω οτι υπάρχουν κάποιοι που εσκεμένα διαμόρφωσαν και πόλωσαν τη γνώμη των ανθρώπων.θα σήμαινε οτι γνωρίζουν την αλήθεια και προβάλουν το ψέμα για το συμφέρον τους.αλλά τότε θα έπρεπε να αποδεχτούμε ταυτόχρονα οτι τα κίνητρά τους είναι αυτοκαταστροφικά, γιατί όπως πια γίνεται φανερό, κανένας δεν μένει ανέπαφος απο το μακελειό, φτωχός ή πλούσιος, έλλην ή βάρβαρος, άντρας ή γυναίκα.σ'όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.άρα αν κάποιοι κινήθηκαν προς αυτήν την κατεύθυνση, είναι μύωπες που είδαν αποσπασματικά την εικόνα, δεν γνωρίζουν παρά μέρος της αλήθειας.
όμως δική μου γνώμη είναι, πως ολισθαίνουμε σε λάθη απο έλλειψη κατανόησης (του εαυτού μας/των άλλων) και καλό είναι να αποφεύγουμε τη δαιμονοποίηση του κακού, ταξινομώντας κάτω απο βαριές ταμπέλες.ας μην κατασκευάσουμε κι άλλες αυτοεκπληρούμενες προφητείες.ας ενώσουμε τα βλέμματά μας για να αναγνωρίσουμε τι πραγματικά μας περιβάλλει.

Χρήστος Μόρφος said...

Καλημέρα σας! Καλά τα λέτε. Μπορείτε και καλύτερα.

Να 'στε καλά! Μπορείτε, βέβαια, και καλύτερα!

xtina said...

μπορούμε και καλύτερα ναι
all together

Χρήστος Μόρφος said...

Φυσικά all together.

[Κι αν επρόκειτο περί "σπόντας" - δεν παρεξηγιέμαι πια- εγώ εδώ είμαι. Πάντα εδώ που είμαι. (Να αυτά μου κάνετε, κι αρχίζω πάλι τα "παιχνίδια με τις λέξεις". Σπάω.) Εσείς είστε εκεί;]

xtina said...

ναι, εδώ
ήσυχα

Χρήστος Μόρφος said...

Άρα, είμαστε all together.

Κι εγώ εδώ είμαι. Ήσυχα, γαλήνια και ενδοσκοπικά. Τώρα. Μπορεί σε λίγο να γίνω πάλι ο εξωστρεφής και χωρατατζής εαυτός μου. Ο ίδιος [θα] είμαι. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση. Πάντα εδώ.

Χρήστος Μόρφος said...

[Y.Γ. Κι ένα μικρό δείγμα του γαλήνιου εαυτού μου μπορείς να διαβάσεις σήμερα, ξέρεις πού. Και στα σχόλια. Και θα καταλάβεις. Γιατί οι "Άγνωστες Χ" δεν είναι κοροϊδάρες, σαν τις "Γνωστές Ψ" (όπως ψέμμα), που 'χουν χάσει τ' αβγά και τα πασχάλια.]

xtina said...

ναι καλά τα περνάτε απ'ότι είδα
καλό μεσημέρι

xtina said...

http://www.youtube.com/watch?v=5DBA5tnAJDk
...

Χρήστος Μόρφος said...

Καταπληκτικό καπέλο! Κρίμα που τα φρούτα είναι τροπικά, και δεν είναι του δάσους. Θα "τσιμπούσα" μερικά για το τσάι μου... Ξέρω, ο καπιταλισμός έχει ήδη φροντίσει, αλλά άλλη η γεύση του φρέσκου. Πώς να το κάνουμε.

ΥΓ. Το δάχτυλο δείχνει το φεγγάρι, κι ο χαζός κοιτάει το δάχτυλο. Ποιο φεγγάρι;

Την καλημέρα μου.