Friday 22 July 2011

ανάμεσα γιβραλτάρ και μάλτα

κάλυπτες την όψη σου στη γη του ωμέγα
κοντά λένε επτά χρόνια.στη σπηλιά του κρανίου σου
μελετούσες λεμονοδάση και τις καταβολές των λέξεων
κι όλο και βάθαινε η σπουδή - ανακεφαλαίωνες ξανά
και πάλι χώριζες και διαιρούσες με το μοιρογνωμόνιο δεμένος.
πήρα την όψη της κατάστασης και στάθηκα μπροστά σου
να θυμηθείς ποιός ήσουν πριν από όμηρος,
το όνομα και τη βουλή σου -θυμάσαι πού μεγάλωσες παιδί;
και ποιά συνείδηση σε περιμένει πίσω;
μια αναλαμπή στον ουρανό, φωτίζει μια σανίδα κι ένα λευκό πανί
στα σκοτεινά.να είσαι εσύ.μακάρι.

6 comments:

Geo said...

τι όμορφα που το είπες.

xtina said...

και με πόσο πόνο να'ξερες..
χ

xtina said...

http://www.youtube.com/watch?v=78wvQ3sar_E&feature=related

kirikion said...

καλύτερα βουβός. σ'ευχαριστώ που με έκανες κοινωνό xtina.

xtina said...

με βοηθάει να διαβάζω και την άλλη όψη στα ποιήματά σου
να είσαι καλά
καλημέρα

xtina said...

Ψάχνοντας τη λάμψη
Τον Δρόμο
Έχασα
Αναζητώντας σε
Το ταξίδι
Ελησμόνησα
Της Κίρκης το νησί
Πίσω πια αφήνω

http://vakxikon.blogspot.gr/2012/06/blog-post_25.html