Friday 19 August 2011

om-present_om-potent_om-scient











(στον αρχετυπικό Άλλο_ η αγάπη μας συνδέει)

16 comments:

xtina said...

tears are for sissies
finnish light

στελιος . said...

thank you.

xtina said...

my pleasure

Ράκος said...

Πολύ καλά κάνουν οι μη-sissies και δεν κλαίνε. Προφανώς έχουν καταλάβει ότι οι συναισθηματικές [διαισθητικές, λογικές] συνειδητοποιήσεις πολύ μικρή σημασία έχουν. Αν έχουν καμία!

Καλημέρα!!!

xtina said...

μπα μπα...τότε γιατί σπας το κεφάλι σου να καταλάβεις;
άνθρωπος=νόημα
απλά καλό είναι να γνωρίζουμε όσο γίνεται, πώς αποδίδουμε νόημα και ποιά νοήματα έχουν σημασία για εμάς.κι αυτό έχει να κάνει με τα περιεχόμενά μας..
καλημέρα Χ.

Ράκος said...

Δεν σπάω καθόλου το κεφάλι μου. Απλά προσπαθώ πάντα να καταλάβω, χωρίς ταυτόχρονα να τρέφω την παραμικρή ελπίδα ότι κάποτε θα καταλάβω.

νόημα=λεξούλες και λεξούλες ΝΟΤ= άνθρωπος.

Για τους συμβολισμούς δεν το συζητάω καν.

Τα υπόλοιπα [προφανώς :lol:] δεν τα κατάλαβα.

Καλημέρα αγκέιν!

xtina said...

αν δεν είχες την παραμικρή ελπίδα οτι κάποτε θα καταλάβεις, δεν θα έμπαινες στη διαδικασία της προσπάθειας.όλη η προσπάθεια να επικοινωνήσουμε, να καταλάβουμε και να γίνουμε καταληπτοί, απαντάει στην βαθιά υπαρξιακή επιθυμία μας να Είμαστε, να συν-υπάρχουμε.

οι λέξεις δεν έχουν νόημα από μόνες τους, αλλά μέσα σ'ενα πλαίσιο, σ'ένα περιβάλλον λόγου.αυτό το περιβάλλον δεν είναι μόνο χωροχρονικό γενικά(ιστορικό/κοινωνικό/εθνικό κλπ), αλλά έχει να κάνει και με τα προσωπικά και ιδιαίτερα βιώματά μας, την ιδιοσυγκρασία μας.


το πρόσφατο παιχνίδι στο βλογ σου με τα σμφν, νομίζω είναι ένας προβληματισμός-με την έννοια του παιχνιδιού-πάνω σ'αυτά τα ζητήματα.

συγνώμη αν κάποιες φορές δεν μιλάω ξεκάθαρα και δημιουργώ σύγχυση, γι'αυτό ευθύνεται η δική μου ελλειπής κατανόηση περισσότερο, κι όχι του αναγνώστη.

Ράκος said...

Σωστά εντόπισες την αντίφαση, μόνον που είναι αντίφαση στο επίπεδο της καταγραφής/περιγραφής κάποιων πραγμάτων, και όχι στην ουσία τους.

Εξηγούμαι: θεωρώ τον άνθρωπο, αλλά και το σύμπαν, ως ένα απροσμέτρητο μυστήριο, το οποίο θα πρέπει πάντα να επιχειρούμε να βιώσουμε [πρώτα και κύρια] και στη συνέχεια να περιγράψουμε να εξηγήσουμε. Αν θεωρήσουμε ότι, πράγματι, αυτό το μυστήριο μέσα μας και γύρω μας είναι απροσμέτρητο, τότε είναι λάθος η προσέγγιση να θεωρήσουμε πως θα καταφέρουμε ποτέ να κατανοήσουμε τα πάντα.

Ναι, κατανοούμε πάντα, εξηγούμε πάντα, αλλά αυτή η κατανόηση είναι, εκ των πραγμάτων, ελλιπής. Υπόκειται πάντα σε αναθεωρήσεις, όντας τόσο εφήμερη, τόσο μερική.

Γι' αυτό λέω, προσπαθώ πάντα να κατανοώ, χωρίς καμιά ελπίδα να κατανοήσω. Αυτό που κατανοώ, ίσως είναι "σωστό" αυτή τη στιγμή, αλλά ταυτόχρονα είναι και "μερικό". Αφήνω αυτή την κατανόηση πάντα "ανοιχτή" σε περαιτέρω ερμηνείες, εξηγήσεις, εμπλουτισμούς, βάσει των βιωμάτων που συνεχίζονται, ούτως ή άλλως, αλλά και βάσει βιωμάτων του παρελθόντος, τα οποία υπόκεινται πάντα σε μια πιο ξεκάθαρη προσέγγιση.

Ελπίζω να είμαι κάπως πιο σαφής από πριν.

Υπάρχουν και πράγματα πέρα από τις λέξεις, πέρα από τη λογική. Το "σκέφτομαι, άρα υπάρχω", ως "παιχνίδι" πρόσφατα στο μπλογκ μου, παρουσιάζει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τη χαζομαρίτσα με τα σύμφωνα.

Κανένα πρόβλημα. Είναι δύσκολο για όλους μας να μιλάμε ξεκάθαρα, και είναι εξίσου εύκολο να δημιουργούμε συγχύσεις. Ας απολαμβάνουμε, τουλάχιστον το γεγονός, ότι πολλές φορές αυτομπερδευόμαστε και αυτοσυγχιζόμαστε μόνοι μας, δίχως την βοήθεια των άλλων. :-D

Ράκος said...

Ξέρω [ξερόλααας :lol:] ότι δεν γίνομαι κουραστικός, γι' αυτό συνεχίζω απτόητος.

Είμαι αραχτός [τι άλλο;;;] στο Ψηλό μου Κάστρο, το οποίο έχτισα [και συνεχίζω να... πανωσηκώνω] με τους κόπους, τον ιδρώτα και το αίμα μιας ολόκληρης ζωής.

Κοιτάζω τριγύρω κι έχω μια καταπληκτική θέα των άλλων. Τους "βλέπω" πολύ πιο καθαρά απ' ό,τι βλέπουν κι οι ίδιοι τον εαυτό τους.

Το πρόβλημα είναι ότι όταν αυτοί προσπαθούν να με "δουν", πολλές φορές, αν όχι πάντα, τυφλώνονται από το φως του ήλιου, και δεν μπορούν να με δουν, βλέποντας απλώς μια σκιά.

Τι κάνω ο "αόρατος" που "βλέπω" όλους τους "ορατούς" ξεκάθαρα;

Τα βράδυα παίρνω τον μπαγλαμά μου και λέω τον πόνο μου στα πίξελς.

Αφού κανένας δεν με καταλαβαίνει, αφού δεν καταλαβαίνει καν τον εαυτό του, αφού κανένας δεν καταλαβαίνει τον εαυτό του όπως τον καταλαβαίνω εγώ, πώς θα μπορούσα ποτέ να ελπίζω πως θα με κατανοήσει κάποιος;

Μαέστρο... :lol:

xtina said...

καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας μέσω των άλλων, κι όσο πιο αποδυναμωμένο το εγώ, τόσο λιγότερες οι προβολές που συσκοτίζουν την εικόνα.μιλάς για σένα, ενώ μιλάς για μένα, αλλά τελικά για σένα μιλάς.η επικοινωνία είναι εφικτή, αλλά όχι με την ένα προς ένα κατεύθυνση.κανείς πρέπει να ασκείται στην πρόσληψη του κοινού λόγου για να αντιληφθεί το μέρος, το λόγο του ενός.αλλά τώρα μιλάω πάλι αφαιρετικά και συνοπτικά
γιατί έχω άλλα πάρεργα να με κατατρέχουν και δεν μπορώ να το αναλύσω περισσότερο
φιλιά

Ράκος said...

Ουπς! Σόρρυ για την πολυλογία. Συνεχίζουμε μια άλλη φορά.

Καλό απόγευμα

φιλιά

vague said...

No fears, no tears ;)

Άντε και λίγη Billie ακόμα, αφιερωμένο, με την ευχή να συγκεντρωθείς επιτέλους στη δουλειά, λέμε τώρα... :)

Να, εγώ ας πούμε, δεν σου μιλάω καθόλου. Άχνα. Κιχ.

xtina said...

νταξ, αυτό δεν είναι αφιέρωση,
είναι κανονικό σαμποτάζ στη γραμμή παραγωγής!έλεος!
χχχχχχχχχχ

xtina said...

http://hegel-platon.blogspot.com/2011/08/dasein.html

katabran said...

Μισέλ Ουελμπέκ, "Τα στοιχειώδη σωματίδια", εκδ. Εστία...
:)

xtina said...

:)