ο P.Miller είναι ένας πολυσχιδής καλλιτέχνης που θαυμάζω, το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει (κάποια στιγμή θα..)
Ράκος, ευτυχώς που η θερμοκρασία σου είναι σταθερή τώρα γιατί σε είχα για κόκκινο γίγαντα χεχε (καψουροτράγουδα γαρ)
Katabran, τα κρυοπαγίματα τα νιώθει κανείς σαν κάψιμο, ας κινηθούμε στο standard meridian μας που είναι φιλικό προς τα μέλη του σώματός μας (τόσο ωραία φθινοπωρινή μέρα σήμερα, λαμπερό φως και βοριαδάκι)
στέλιο καλωσόρισες και πάλι.βάλε καθρεφτάκι στον τίτλο και ξαναδιάβασέ τον ;)
Το "μετά"; Το "μετά" είναι ήδη εδώ. Με έναν ριζικά διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι θα περίμενε κανείς, αλλά συμβαίνουν αυτά τα "ατυχήματα" με την πραγματικότητα και με τις [ριζωμένες] ιδέες μας. "Τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα", θα μπορούσε κάποιος να πει. Δεν θα το 'λεγα...
@ katabran
Σιγά μην παθαίνει κανείς κρ e οπαγήματα απ' τις λεξούλες - τυπωμένες και ηλεκτρονικές! Λεξούλες είναι... Δε λέω. Κάποια δύναμη την έχουν. Αλλά παίζετε κι οι δυο σας τόσο καλά μ' αυτές που δεν μπορείτε να με πείσετε ότι παθαίνετε κιόλας από δαύτες...
αν "ξεπαγώναμε" λιγάκι τα συναισθήματά μας θα είχαμε μια καλύτερη ελπίδα για κίνηση, γιατί οι υπό το μηδέν θερμοκρασίες έχουν μεν μια καθαρότητα αλλά και μια παγερή ακινησία. τότε μπορεί να την γλύτωναν και οι πραγματικοί πάγοι από την καταστροφή
Καψουροτράγουδα γιοκ! Σου είχα εξηγήσει, νομίζω, γιατί τα "τραγουδούσα". Ποτέ δεν ήταν θέμα καψούρας. Άρα ποτέ δεν τέθηκε και θέμα κόκκινου γίγαντα. Μάλλον θέμα λευκής τρύπας θα πρέπει να τεθεί. Αλλά η αστρονομία μπορεί να περιμένει...
Σόρρυ για το λαθάκι στο προηγούμενο σχόλιό μου. Στο Στέλιο απευθυνόμουν, όχι στη xtina.
ε και το τελευταίο compilation ψυχρό δεν το λες για καλό το είπα πάντως, αλίμονο σε κείνους που φοβούνται να εκφράσουν το μέσα τους. σήμερα το πρωί στη σκυλοβόλτα μου έπιασε κουβεντα μια ποδηλάτισσα.ήθελε να μου πεί κάτι (το έβλεπα στα λυπημένα της μάτια), το άφησε μισό.ίσως φταίω κι εγώ που δεν της άφησα περισσότερο χώρο για να μου ανοιχτεί.next time..
14 comments:
Ωραίο το εξώφυλλο!
Το... είδωλο δικό σου; Πολύ... cool θα έλεγα.
ναι, καλό ε;λέει μιαν αλήθεια κι αυτό
Εξαιρετικόν.
Αλλά γιατί παγωμένη epoh_e;;; Στα ηλεκτρονικά σπήλαια των νεοαγρίων επικρατεί σχεδόν σταθερή θερμοκρασία 18 βαθμών Κελσίου...
Εποχή ICE, εποχή -e,το ζητούμενο είναι το μετά.?
πάντως εδώ μέσα, έχω πάθει κρ e οπαγήματα χειρότερα από αυτά που προξενεί ένα βιβλίο!
καλeμέρα!
...
http://www.youtube.com/watch?v=GXoyC2-6MzQ
ο P.Miller είναι ένας πολυσχιδής καλλιτέχνης που θαυμάζω, το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει (κάποια στιγμή θα..)
Ράκος, ευτυχώς που η θερμοκρασία σου είναι σταθερή τώρα γιατί σε είχα για κόκκινο γίγαντα χεχε (καψουροτράγουδα γαρ)
Katabran, τα κρυοπαγίματα τα νιώθει κανείς σαν κάψιμο, ας κινηθούμε στο standard meridian μας που είναι φιλικό προς τα μέλη του σώματός μας
(τόσο ωραία φθινοπωρινή μέρα σήμερα, λαμπερό φως και βοριαδάκι)
στέλιο καλωσόρισες και πάλι.βάλε καθρεφτάκι στον τίτλο και ξαναδιάβασέ τον ;)
@ xtina
Το "μετά"; Το "μετά" είναι ήδη εδώ. Με έναν ριζικά διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι θα περίμενε κανείς, αλλά συμβαίνουν αυτά τα "ατυχήματα" με την πραγματικότητα και με τις [ριζωμένες] ιδέες μας. "Τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα", θα μπορούσε κάποιος να πει. Δεν θα το 'λεγα...
@ katabran
Σιγά μην παθαίνει κανείς κρ e οπαγήματα απ' τις λεξούλες - τυπωμένες και ηλεκτρονικές! Λεξούλες είναι... Δε λέω. Κάποια δύναμη την έχουν. Αλλά παίζετε κι οι δυο σας τόσο καλά μ' αυτές που δεν μπορείτε να με πείσετε ότι παθαίνετε κιόλας από δαύτες...
Την καλημέρα μου σ' αμφότερες!
ΥΓ. Πάρτε το και λίγο αλλιώς. Θα βρείτε... :lol:
αν "ξεπαγώναμε" λιγάκι τα συναισθήματά μας θα είχαμε μια καλύτερη ελπίδα για κίνηση, γιατί οι υπό το μηδέν θερμοκρασίες έχουν μεν μια καθαρότητα
αλλά και μια παγερή ακινησία.
τότε μπορεί να την γλύτωναν και οι πραγματικοί πάγοι από την καταστροφή
καλημέρες σε όλους
@ xtina
Καψουροτράγουδα γιοκ! Σου είχα εξηγήσει, νομίζω, γιατί τα "τραγουδούσα". Ποτέ δεν ήταν θέμα καψούρας. Άρα ποτέ δεν τέθηκε και θέμα κόκκινου γίγαντα. Μάλλον θέμα λευκής τρύπας θα πρέπει να τεθεί. Αλλά η αστρονομία μπορεί να περιμένει...
Σόρρυ για το λαθάκι στο προηγούμενο σχόλιό μου. Στο Στέλιο απευθυνόμουν, όχι στη xtina.
φιλα_ράκο η Κ. νομίζω αναφέται στο άσμα που έφερε.εδώ στο βλογ μου γιατί;
ε και το τελευταίο compilation ψυχρό δεν το λες
για καλό το είπα πάντως, αλίμονο σε κείνους που φοβούνται να εκφράσουν το μέσα τους.
σήμερα το πρωί στη σκυλοβόλτα
μου έπιασε κουβεντα μια ποδηλάτισσα.ήθελε να μου πεί κάτι (το έβλεπα στα λυπημένα της μάτια), το άφησε μισό.ίσως φταίω κι εγώ που δεν της άφησα περισσότερο χώρο για να μου ανοιχτεί.next time..
Το άσμα -νομίζω- ήταν το... χωνευτικό. Μετά τις τελίτσες γαρ. Δεν παίρνω και όρκο...
_ _ _ _ _ _ _
Το να ακούς είναι τέχνη. Το να φλυαρείς, απ' την άλλη, είναι κουσούρι :-D So va el mundo.
http://vimeo.com/32151543
ο πολιτισμός της απόρριψης
http://journals.msvu.ca/index.php/atlantis/search/authors/view?firstName=Gwen&middleName=&lastName=Bartleman&affiliation=is%20a%20proud%20butch%20dyke%20who%20was%20born%20in%20Ottawa%20and%20has%20called%20Toronto%20home%20since%201981.%20Her%20poems%20%26%20prose%20have%20been%20published%20in%20Our%20Times%20%2C%20anacoenisis%20%3B%20The%20Last%20Sex%20%3B%20Church%20Wellesley%20Review%2FXtra%20Magazine%20and%20Rites%20Magazine.%20Currently%2C%20she%20is%20working%20on%20Floating%20in%20an%20Eddy%20of%20Femme%2C%20her%20first%20collection%20of%20poetry.&country=
x
Post a Comment