art moves in mysterious ways

κάποιες αγάπες μένουν κρυφές στο χωροχρόνο. συνήθιζαν παρόλαυτά να αφήνουν μηνύματα εδώ κι εκεί που φανέρωναν το συναίσθημά τους. το παιχνίδι τους ήταν κοινωνικά επικίνδυνο, γιατί αν τύχαινε το ραβασάκι να παραληφθεί δημοσίως και να σκάσει ο άλλος στα γέλια, όλοι γύρναγαν και κοιτούσαν παραξενεμένοι. το στοίχημα λοιπόν ήταν απλό: ποιός θα κάνει τον άλλο να γελάσει.
μια φορά έτυχε να τη δει στον ύπνο του στεναχωρημένη, δεν είχε λέει μαλλιά και φρύδια. ήξερε τι έπρεπε να κάνει: έφτιαξε το πορτραίτο του ντυμένος γυναίκα (πάντα την κέρδιζε με κάτι τέτοια) προσπαθώντας κι ο ίδιος να συγκρατηθεί για να μην τους πάρουν χαμπάρι.
ε αυτή τη φορά του χρώσταγε μια απάντηση.

post restante

We cast this message into the cosmos... Of the 200 billion stars in the
Milky Way galaxy, some -- perhaps many -- may have inhabited planets and space faring civilizations. If one such civilization intercepts Voyager and can understand these recorded contents, here is our message: We are trying to survive our time so we may live into yours.
We hope some day, having solved the problems we face, to join a community of Galactic Civilizations. This record represents our hope and our determination and our goodwill in a vast and awesome universe.

η ιστορία των ανθρώπων, αυτή η αναζήτηση του νοήματος στο κενό, το αθεμελίωτο είναι του κόσμου, είναι γεμάτη από ανεπίδοτα μηνύματα έκκλησης στον Άλλο, τη ριζική ετερότητα.προσευχές σ'έναν άγνωστο θεό, επιστολές σ'έναν εραστή που δεν φανερώνει το πρόσωπό του, μηνύματα σ'έναν ξένο που μιλάει μια ακατάληπτη για εμάς γλώσσα. φανταστήκαμε με κάθε δύναμη το ενδεχόμενο μιας τέτοιας συνάντησης. κάποιοι είδαν τον ολοκληρωτικό φόβο και την καταστροφή, το θάνατο. κάποιοι την ελπίδα της ειρήνης και της συνύπαρξης σε μια σχέση που να δίνει νόημα, φως και χαρά στο χάος.αυτό το διάστημα που μας χωρίζει από τον παραλήπτη, εκτείνεται τελικά στο χώρο ή στο χρόνο; μήπως θα έπρεπε να αναγνώσουμε αυτά τα μηνύματα παίρνοντάς τα προσωπικά;

hyperbolic love

bread and wine

Round about the city rests. The illuminated streets grow

Quiet, and coaches rush along, adorned with torches.

Men go home to rest, filled with the day's pleasures;

Busy minds weigh up profit and loss contentedly

At home. The busy marketplace comes to rest,

Vacant now of flowers and grapes and crafts.

But the music of strings sounds in distant gardens:

Perhaps lovers play there, or a lonely man thinks

About distant friends, and about his own youth.

Rushing fountains flow by fragrant flower beds,

Bells ring softly in the twilight air, and a watchman

Calls out the hour, mindful of the time.

Now a breeze rises and touches the crest of the grove —

Look how the moon, like the shadow of our earth,

Also rises stealthily! Phantastical night comes,

Full of stars, unconcerned probably about us —

Astonishing night shines, a stranger among humans,

Sadly over the mountain tops, in splendor. 




Friedrich Holderlin

Η σκέψη στην θεογονική και κοσμογονική εποχή: Όμηρος και Ησίοδος

Στα έργα του Ομήρου και του Ησίοδου, της λυρικής ποίησης και της αττικής τραγωδίας, κυοφορείται μια μετουσίωση της ανθρώπινης σκέψης. Από τη μυθική σκέψη και τις φαντασιακές αναπαραστάσεις των θεογονικών προτύπων εξήγησης του κόσμου, μεταβαίνουμε σταδιακά σε κοσμογονικές μυθολογικές παραστάσεις, που αναγγέλουν τη φυσιοκρατική θεώρηση του κόσμου μέσω του φιλοσοφικού τρόπου σκέψης που εδράζεται στο Λόγο. Από τις ζωομορφικές και ανθρωπομορφικές δομές των θεογονικών μύθων που επιχειρούν να εξηγήσουν την καταγωγή του κόσμου και την ιεραρχία των ποικίλων μυθικών μορφών του, προβάλλονται σταδιακά οι κοσμογονικές συμβολικές μορφές που διατυπώνουν απρόσωπες εξηγήσεις για την ουσία και τη δομή του κόσμου. Αυτή η συμβολική μεταβολή θα νοηματοδοτήσει την καινούρια πνευματική εμπειρία και θα συντάξει το εννοιολογικό σύστημα της φυσιοκρατικής φιλοσοφίας των προσωκρατικών, το οποίο διερευνά και αναζητά την απρόσωπη αιτία του κόσμου. ¨ομως οι αρχέγονες φαντασιακές δομές και τα μυθικά θεογονικά πρότυπα του κόσμου παρά τις εννοιολογικές αλλαγές των εξηγηματικών σχημάτων, διατήρησαν, ως ένα βαθμό, τις μυθικές θεματικές τους στο πνευματικό ασυνείδητο του επιστημονικού τρόπου σκέψης. Άλλωστε ο Λόγος είναι ένας άλλος συμβολισμός έναντι του Μύθου με τον οποίο σχετίζεται αλλά δεν ταυτίζεται.


[Αλέξης Καρπούζος, Το χρονικό της σκέψης , εκδ.Εργαστηρίου Σκέψης 2012]

scribd.

λευκή οπή