1990, φλεβάρης, στον υπόγειο του λονδίνου. μέσα στο βαγόνι καθόμαστε με τα μούτρα κατεβασμένα η παρέα μου κι εγώ. μόλις έχω βγει από ένα αποτυχημένο interview για τη σχολή που ήθελα, κοιτάω δάπεδο. ένας ψηλός αλλόκοτος τύπος με πλησιάζει και κάτι μου λέει. μεσ' τη σκοτούρα μου σκέφτομαι ότι μου ζητάει ψιλά. μου πιάνει το χέρι, κρύβει κάτι στην παλάμη μου και μου λέει κάτι σαν "άφησέ το ελεύθερο και θα σου φέρει ευτυχία". κοιτάζω στη χούφτα μου και βλέπω μια ζωντανή πασχαλίτσα. ο τύπος έχει εξαφανιστεί πριν προλάβω να πω ευχαριστώ.
1999, νέα υόρκη, χειμώνας, -27 c με τρελό wind chill. φορώντας τα πάντα, βγαίνω με "απαγορευτικό" να πάω στο σπίτι ενός φίλου. με το που βγαίνω απ'τον σταθμό, καθηλώνομαι από το κρύο. σταματάει από μόνος του ταξιτζής, ανοίγει την πόρτα και με τραβάει μέσα, ανάβει το καλοριφέρ φουλ ενώ με βρίζει "fuckin' idiot!" και με αφήνει δυο τετράγωνα πιο κάτω στην πόρτα του σπιτιού που πήγαινα. αρνήθηκε να πάρει χρήματα.
2000, άνοιξη στη union square. ερωτική απογοήτευση. κάθομαι στο αγαπημένο μου παγκάκι και καπνίζω ένα τσιγάρο στο μούχρωμα. μια ηλικιωμένη κυρία, μαύρη, προσπερνάει, ξαναγυρνάει και μου λέει σαν να περιγράφει φυσικό φαινόμενο :"oh my god, look at you!you are so beautiful!enjoy my child, enjoy!".
2001 stop over στη Μποκοτά. πάμε με την τότε συγκάτοικο να δούμε μια έκθεση στην εθνική τους βιβλιοθήκη. μας συστήνεται ένας πιτσιρικάς φοιτητής και μας τριγυρνάει στην πόλη και μέχρι το αεροδρόμιο για να μην πάθουμε τίποτα.
2008, δεκέμβρης, τρίτη νύχτα των γεγονότων. αποφασίζω να βγω απ'το σπίτι και να πάω ως την ομόνοια να δω τι γίνεται. φτάνω στην ευριπίδου και είναι σβηστά τα φώτα σ'όλη την περιοχή. μια μικροσυμμορία κινείται ύποπτα προς το μέρος μου. ένας άντρας μισομεθυσμένος πετιέται απ΄το πουθενά, με ρωτάει το μικρό μου και με συνοδεύει με ασφάλεια μέχρι την ομόνοια.
2012 αύγουστος, αίγινα, οικία καραπάνου. στο πίσω μέρος ενός μικρού κάδρου που εικονίζει ένα αγγελάκι, κάποιοι μάλλον επισκέπτες έχουν αφήσει ένα μήνυμα αγάπης για τα θύματα και τους επιζώντες της 11ης σεπτεμβρίου "you will find the strength to rise".
δεν πιστεύω ούτε σε φτερούγες ούτε σε κέρατα. αυτό που πιστεύω είναι ότι αυτήν εδώ την ταπεινή ζωή, άλλοι προσπαθούν να την κάνουν παράδεισο κι άλλοι κόλαση. κι ότι χωρίς το απροϋπόθετο καλό -την ενσυναίσθηση για τον εαυτό, για τους άλλους, δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνία.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
15 comments:
μια μικρή περιουσία είναι όλα αυτά.
γι'αυτό είσαι πλούσια.
το ξέρω καλέ μου-αυτοί και άλλοι πολλοί, μου στάθηκαν χωρίς να περιμένουν τίποτα πίσω.μου χάρισαν ένα καλό λόγο, μια φωτογραφία, έπλασαν μια όμορφη στιγμή στο χρόνο.
σε φιλώ πολύ
Κι όμως...
Όλες αυτές οι ιστορίες το ίδιο "μήνυμα" στέλνουν. Και δεν είναι ακριβώς αυτό που γράφτηκε στον πίνακα της Αίγινας. Απορώ πώς δεν το πρόσεξες...
Την κατακλείδα του ποστ δεν τη σχολιάζω. Μη φάω και κάναν κουβά νερό στη μούρη πρωινιάτικα :-)
Καλημέρα!
ράκο, ο καθένας θα δει αυτό που είναι έτοιμος να δει.
χωρίς τα εισαγωγικά η σκέψη είναι απλή. αν σε εμπνέει για να δεις κάτι άλλο, ελεύθερα.
"το ασχολίαστο", άστο έτσι καλύτερα.
καλημέρα
(μ'έκανες και γέλασα πάντως :-))
Προφανώς! [ο καθένας θα δει αυτό που είναι έτοιμος να δει]
Για μία [και μοναδική, ελπίζω :-), φορά] επικαλούμαι και τη γνώμη ενός φιλοσόφου [ψιλοσυμφωνώ μαζί του]:
http://vimeo.com/27973685
Και η πηγή του κειμένου: http://www.whidbey.com/parrott/moyers.htm
("A sense of humour is the only divine quality of man.", είπε ο παραπάνω.)
Καλό σου απόγευμα!
άνθρωπος=απόδοση νοήματος
άνθρωπος που δεν μπορεί να αφηγηθεί τη ζωή του, είναι γεμάτος χάσματα (and we know what that means)
όμως επανανοηματοδοτούμε συνεχώς
και ράπτομεν την ωδή μας.και την συρράπτουμε με τις ωδές των άλλων.
κι έτσι ζούμε πολλές ζωές σε μία.
ευχαριστώ για τα λινκ
επιστρέφω στις εργασίες μου!
υ.γ. ο Cambell έχει γράψει πολλά ωραία και σχετικά στο The hero with a thousand faces, τα αρχέτυπα ως πρότυπα κλπ
φιλιά!
"If you follow your bliss, you put yourself on a kind of track that has been there all the while, waiting for you, and the life that you ought to be living is the one you are living. Wherever you are—if you are following your bliss, you are enjoying that refreshment, that life within you, all the time."
Wikipedia: Campbell
Ο αγαπημένος μου μυθιστοριογράφος είχε σίγουρα διαβάσει τον Campbell.
Και είχε χρησιμοποιήσει τη φράση "μονοπάτι με καρδιά" ήδη απ' το '68.
Πλην όμως: "Campbell began sharing this idea with students during his lectures in the 1970s." ό.π.
blissed paths :-)
να τον δαφνοστεφανώσουμε τον αγαπημένο σου που το είπε ήδη από το 1968.
βέβαια το έχουν πει και κάτι αιώνες νωρίτερα, αλλά δεν πειράζει.γιατί ο χρόνος δεν είναι παρά μια σύμβαση.
χαχαχα
φιλιά και καλημέρα
(σκέψου, πού βρίσκεται το "μήνυμα":σ'αυτόν που το στέλνει, σ'αυτόν που το λαμβάνει, ή κάπου ανάμεσα)
http://hegel-platon.blogspot.gr/2012/10/blog-post.html
Ο ποιητής ένα κενό.
http://www.youtube.com/watch?v=tzo_oxy3WeY
και πολλά φιλιά!
καλλιτεχνικό ξεπουπούλιασμα-τι ωραίο!
μα πώς τα πετυχαίνεις έτσι κάθε φορά!
φιλιά και καληνυχτούδια πουλάκι μου :-)
http://www.youtube.com/watch?v=c08i_9gumJs
xxx
http://blog.costinho.gr/%CE%9F%CE%9B%CE%91-%CE%A4%CE%91-%CE%9B%CE%99%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%91/%CE%B6%CE%B1%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC/138-train
http://paulbuchheit.blogspot.gr/2012/12/the-gift.html
Το επόμενο πρωί ήρθε και με ξύπνησε, λιτά είναι η λέξη που μου έρχεται, θέλω να πω χωρίς να περιμένει ευχαριστώ, χωρίς να περιμένει τίποτα, φαινόταν αυτό γιατί απλώς ήρθε και με ξύπνησε. Ήταν η εποχή που αμφισβητούσα την αγάπη, πίστευα πως δεν υπάρχει αγάπη, πως υπάρχει στο λεξικό μόνο σαν ήχος και μορφή, μια κούφια λέξη. Και ίσως ακριβώς σε εποχές αμφισβήτησης, εποχές κάποιου σκότους, να εμφανίζονται οι άνθρωποι που λειτουργούν σαν αρθρώσεις συνδέοντας μέρη διαφορετικά. Αυτοί χαράζουν το όριο, αυτοί σε ξυπνάνε το πρωί σε ένα άλλο έδαφος.
http://ouming.blogspot.gr/2013/03/blog-post_29.html
Post a Comment