φό_νημα

Η φωνή σου είναι κίτρινη με φλέβες
που πυκνώνουν και ιριδίζουν.
Τρέχει σαν αγόρι στα μάρμαρα καλοκαίρι
και κόβεται σαν σιδερένια αυλόπορτα
που τρίζοντας κλείνουν.
Η φωνή σου αλλάζει σαν γυναίκα αυτάρεσκη
που γελάει δοκιμάζοντας παριζιάνικα καπέλα.
Σαν το φίδι γλυστράει και γίνεται
σιγαστήρας σε παλιά νεανικά μανιφέστα.
Η φωνή σου.Μου τη στέλνεις κρυμμένη
σε ανώνυμα γράμματα.
Λες και τα χείλη μου δεν την γνωρίζουν.