Saturday 17 March 2012

Δελτίο Εν_ημέρωσης Ασυνειδήτου (πρόσφατο αρχείο)

είμαστε ετοιμοθάνατοι, εγώ κι ο αδερφός μου. είναι βέβαιο το τέλος μας, αποφασίζουμε να μπούμε στον τάφο κι ας είμαστε ακόμα ζωντανοί. ο αδερφός μου είναι σαν ασπρόμαυρο cut-out, εγώ έχω όψη χαλκοπράσινη ήδη. μας βλέπω και τους δύο μαζί, ατάραχους, μ'ένα ελαφρό μειδίαμα. ο τάφος είναι οίκος, διακοσμημένος με περίτεχνες τοιχογραφίες, νιώθω άνετα εκεί.έρχεται η αδερφή μου να δει αν όλα είναι καλά. της λέω με μια κάποια αγωνία ότι δεν πρόλαβα ν'αγκαλιάσω το γιό της. μου λέει ότι είναι πλέον αργά, δεν μπορώ να επιστρέψω στους ζωντανούς για να τον αποχαιρετήσω γιατί είμαι μιαρή. συμφιλιώνομαι με την ιδέα.

13 comments:

M said...

Η συμφιλίωση είναι άραγε καλή ιδέα?

Καλό βραδάκι να έχεις!

υ.γ.: Χαίρομαι που σε βρήκα :-)

xtina said...

κι εγώ χαίρομαι!
έτσι είπε το όνειρο, έτσι το έγραψα!
νομίζω ο προσωπικός σινεμάς λέει τα καλύτερα! :-)

xtina said...

villa dei mysteri
ευχαριστώ Σ.

xtina said...

longobardese.xanga.com/678086663/102-the-eleusinian-mysteries-at-pompeii-nella-sala-dei-misteri/

xtina said...

http://thecybercadesproject.blogspot.com/2010/04/erano-i-capei-doro-laura-sparsi.html

katabran said...

μου θύμισες το Ροχέλιο...

και κάτι ακόμα, αλλά θα στο πω άλλη φορά...

ιδρώτας...

katabran said...

http://www.youtube.com/watch?v=yzvpNauOipw&feature=related

xtina said...

http://www.youtube.com/watch?v=6bpZtWLXfXk&feature=player_embedded#!

δεν το ήξερα αυτό το διαμαντάκι!γράθιας αμίγα!είναι παραδοσιακό-dia de los muertos

είναι η εποχή μου ξέρεις, παλιά το είχα γιορτάσει κάπως έτσι στα γενέθλιά μου http://vanitasprojects.blogspot.com/2008/06/vaniras-i.html
και είχε γίνει το πιο γλυκό κι ωραίο μου πάρτυ.γνωρίστηκαν άνθρωποι μεταξύ τους, ξαναβρέθηκαν συγγενείς, τα φτιάξανε δύο ζευγάρια.φάγαμε γλυκά με σοκολάτα και χρυσόσκονη.σούπερ

xtina said...

http://www.youtube.com/watch?v=JhTBzGWAoCk&NR=1&feature=endscreen

"στο τέλος μένουμε εμείς και οι πράξεις μας"

nigredo of transclass said...

φιλενάδα μου σε χάνω και σε βρίσκω αλλού. τρέχεις εκτός οίκου, εκεί που έχεις εαυτό.

χχχ από το βερολίνο

xtina said...

αν σου πω ότι σε σκεφτόμουνα;!
βασικά γιατί περιέγραφα πιο πάνω τις ηρωικές προσπάθειες κάποιων δασκάλων :-)
να περάσεις υπέροχα στο βερολίνο
και να βρεθούμε όταν επιστρέψεις
σε φιλώ πολύ πολύ

xtina said...

http://stodivanimetolacan.blogspot.gr/2012/06/blog-post.html

xtina said...

http://stodivanimetolacan.blogspot.gr/2012/07/blog-post.html