Ο Giordano Bruno ερμηνεύει το αρχαίο Εν-Παν του Παρμενίδη μέσα στα πλαίσια της πανθεϊστικής υλιστικής μεταφυσικής του, η οποία μεταμορφώνει τη μονοδιάστατη Θεότητα της Χριστιανοσύνης σε πανθεϊστική Φύση. Αποστασιοποιείται από την υπερβατικότητα του Θείου, τον Θεό δημιουργό και το βιβλικό υπερπέραν του Κόσμου. Αντιλαμβάνεται το Θείο στην εγκοσμιότητά του, που ενυπάρχει «ως γονιμοποιός φύση», ως δύναμη εσωτερική μέσα στο «Είναι-Κόσμος». Το Θείο μετουσιώνεται σε Άπειρη Φύση που δρα κοσμικά σε κάθε πεπερασμένο ον. Έτσι, άπειρο και πεπερασμένο συγκροτούν ένα αντιθετικό εννοιολογικό ζεύγος που συμφιλιώνεται αρμονικά και δυναμικά. Αυτό τον Θεό-Άπειρη Φύση τον θεωρεί ως μια ενότητα που υπερβαίνει τις αντιθέσεις και δεν μπορούμε να τον συλλάβουμε με πεπερασμένους προσδιορισμούς, γι΄αυτό η εσώτατη ουσία του είναι αδιάγνωστη (αποφατική θεολογία). Νοείται όμως, ως η ανεξάντλητη και άπειρη εγκόσμια δύναμη, η natura naturans, η οποία διαρκώς μεταβαλλόμενη, διαμορφώνεται και εκφράζεται νομοτελειακά και σκόπιμα ως natura naturata. Η σκέψη του Bruno, ότι η υπερβατικότητα του Θείου δεν μπορεί να συλληφθεί και αναγνωρίζεται μόνο αποφατικά εμπνέεται από τον νεοπλατωνιστή Πλωτίνο. Αυτή η εξομοίωση της ουσίας του Θεού και του Κόσμου είναι μια θεώρηση που εμπνέει την αναγεννησιακή φιλοσοφία της φύσης. Ο μεταφυσικός μυστικισμός του Bruno συνέβαλε αποφασιστικά στην αναβίωση της υλιστικής θεωρίας των αρχαίων ατομικών. Ο Bruno χρησιμοποίησε τον αρχαίο ατομισμό ως μεταφυσικό υπόβαθρο για την πανθεϊστική θεωρία του, η οποία όπως είπαμε, ταύτιζε τον Θεό με τη φύση και τη νομοτέλειά της. Επίσης, επιχειρηματολόγησε υπέρ της ύπαρξης μιας απειρίας κόσμων.
ανοιχτή σκέψη giordano bruno
7 comments:
πολύ ενδιαφέρον και το blog και η ανάρτηση. ευχαριστούμε χριστίνα
ευχαριστώ Μάκη, το blog του Α. Καρπούζου έχει πολύ υλικό για ανάγνωση, σκέψη και συζήτηση.
η εικόνα που πρόσθεσα αφορά μια άλλη δική μου διερεύνηση για την μνημονοτεχνική που απασχόλησε τον Τζορντάνο Μπρούνο και ίσως συσχετίζεται με τις αρμονικές χαράξεις σε αναγεννησιακούς πίνακες.
σου εύχομαι καλές γιορτές
http://hegel-platon.blogspot.gr/2012/12/j-j-rousseau.html
«Ακούστε το λόγο του Ιησού Χριστού!»
- Έτσι παρουσιάζεται, κάνοντας τους λίγους αποκοιμισμένους επιβάτες της νύχτας ν’ αναπηδήσουν. Γυναίκα ηλικιωμένη, χλομή, μ’ ένα μαύρο παλτό που της φτάνει ως τα πόδια κι έναν κάτασπρο γιακά, δαντελωτό.
«Χωρίς θρησκεία χάνεις την κοινή λογική...πώς γίνεται να ζήσεις χωρίς θρησκεία;»
«Σκέψου από μέσα σου», μουρμουρίζει ένας, με εκατό κιλά ατσούμπαλες συσωρεύσεις και τεράστια νύστα.
«Θα έπρεπε ν’ ακούτε το λόγο του Ιησού Χριστού, και τότε θα ξέρατε πως η ζωή μπορεί να είναι ακόμη και θαυμάσια...»
«Κλείσ’ το!»
Διασταυρώνουν τα μάτια τους και μου κάνει εντύπωση που, από αυτό το ατέρμονο βλέμμα, δεν προκύπτει ένας προσηλυτισμός, ένα αγκάλιασμα κι ένα κοινό κλάμα. Απελπισίες και παραληρήματα σε αντιπαράθεση: ανάγκη εσωτερικής σιωπής, ανάγκη για κουβέντες στην καρδιά.
Ρενάτο Κούρτσιο, «μετρό», Αθήνα 2009,
εκδ επανοικειοποίηση, σελ 27
να, για κάτι τέτοια σχόλια της έλειψες της σελίδας!
δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι θρησκείες έπαιξαν βασικό ρόλο στην κοικωνική συνοχή-με τις αφηγήσεις, τα τελετουργικά κλπ κλπ
χ
Kαλησπέρα...
Εγώ θα' θελα να παρατηρήσω ότι εξελισσόμενος ο άνθρωπος , προσαρμόζει το θείο στην νέα διευρυμμένη αντίληψή του...
Σήμερα οι νέοι ιεροκύρηκες, αυτοί πο υπροσαρμόζυν το θείο στα νέα δεδομένα , είναι οι φυσικοί που ανακαλύπτουν εννεοί στοιχεία της μεγαλειότητας της "πλάσης"....(βλέπε σωματίδια του θεού κτλ κτλ...)
Χρόνια μας πολλά και πάλι...
η ύπαρξη, αυτό το μεγάλο μυστήριο..
η εξέλιξη (και όχι η τεχνική πρόοδος) δεν πορεύεται γραμμικά-παλινδρομεί, συστρέφεται, ξαναπροχωράει παραπέρα..
αργά πορευόμαστε και εννοούμε τον κόσμο.κάποτε με κάποιες αναλαμπές συναισθηματικής και διανοητικής διαύγειας.κάποτε σαν κι αυτόν τον πλάνητα
http://en.wikipedia.org/wiki/File:Flammarion.jpg βλέπουμε και λίγο πέρα απ'τα εγνωσμένα
Post a Comment