ένα και πολλαπλό

Choros from Michael Langan on Vimeo.

2102

κάποτε ο χρόνος θα είναι σφαιρικός
η φιλοσοφία θα είναι ποίηση
τα μαθηματικά κλειδί
εσύ κι εγώ
ολότητα

systems everywhere_Prigogine revisited

http://www.youtube.com/watch?v=kaBpj6fqw9A&feature=youtu.be

venustas

This Latin term for “beauty” (literally, the salient qualities possessed by the goddess Venus) clearly implied a visual quality in architecture that would arouse the emotion of love; but it is of interest to note that one of the crucial aspects of this problem was already anticipated by Alberti in the 15th century, as is made clear by his substitution of the word amoenitas...

britannica

musique spectrale

Lonely child: σύνθεση ομοφωνίας πολυφωνιών.το ηχητικό αντικείμενο παρουσιάζεται ολόκληρο ενώ παράλληλα διατείνεται στο χρόνο.ολομερικότητα.

Leuk

there is no room for greek tragedy amidst sheep beauty contests
domesticated mountains and frustrated cleaning tenoros.
twenty years ago, poet, your philosophy teacher
could still fall in love with the blue c minor
then some pitiful peasants in Rhodes stole her some money
and she turned her back disgusted. now
she needs some funny twist among your verses.

but our images, dear poet, are not meant for emotional bankers.

αθηναϊκός ιστός

"Παρά τις επανειλημμένες καταστροφές και τις ανοικοδομήσεις, ο πολεοδομικός ιστός της Αθήνας δεν μεταβλήθηκε ουσιαστικά. Οι αστικοί δρόμοι σε όλη τη διάρκεια της μεσαιωνικής περιόδου ακολουθούν τον αρχαίο σχεδιασμό του οδικού δικτύου της πόλης και συμπίπτουν με τους αρχαίους δρόμους. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στη νεότερη περίοδο αλλά και στη σημερινή ακόμη εποχή στο παλιό τμήμα της πόλης και στη διάταξη ορισμένων από τις βασικές οδικές αρτηρίες της Αθήνας. Έξω από τα τείχη της πόλης, το αρχαίο δίκτυο των δρόμων που οδηγούσε στα περίχωρα της Αθήνας παραμένει αμετάβλητο. Άλλωστε, με μικρές αποκλίσεις, επιβιώνει μέχρι σήμερα."

 αρχαιολογία της πόλης των Αθηνών

teller

ζωγράφιζε στην άμμο το προφίλ της. ύστερα γονατιστός περίμενε, όχι χωρίς κάποιο σαδισμό, τα κύματα να το σβήσουν. εμμονές θα πεις. you are missing the whole picture θα πω.

Περί Βία_αναζητώντας το σπάνιο

"Πλείστοι κακοί"

τέχνη και πληροφορία

γωνία

εδώ να

Ξενοδοχεία: Μπάγκειον, Μέγας Αλέξανδρος, Fashion house hotel, Hotel La Mirage.
2ος όροφος, Αγορές χρυσού/ ΕΝΕΧΥΡΑ
Μια παρέα πακιστανοί, ο ένας φοράει μπλουζάκι με τη βρετανική σημαία. Ομόνοια όλα στα κάρβουνα, Western Union, οπτικά Μεταξάς. Μετρό, Γρηγόρης, Ηondos αχ Ελλάδα σ'αγαπώ Ρασούλης. 'Ενας γεωργιανός με τον τριάχρονο γιό του, φοράει κίτρινο σκουφάκι. 'Ενας ηλικιωμένος αφρικανός κρατάει στα χέρια του ένα μπουκαλάκι εμφιαλωμένο νερό. Και το συντριβάνι; πού πήγε το συντριβάνι. 
'Ενα ζευγάρι πενηντάρηδων περιφέρεται χεράκι-χεράκι. Μια κυρία κάθεται πάνω στην πλατεία με το σκυλάκι της. Λιάζονται. 'Ενας γερανός στέκει ψηλά πάνω από τα κτήρια της Γ' Σεπτεμβρίου. Ακίνητος.
'Ενας μεταφέρει εμπορεύματα σε καροτσάκι του σούπερ μάρκετ.
Το συντριβάνι το κατάπιε το μετρό.Τώρα αναβλύζει υπόγεια.
'Ενας κύριος με λιωμένο κουστούμι, το χέρι χαλαρό στην τσέπη. 'Ενας χοντρός δίνει οδηγίες. 'Ενας όμορφος μελαμψός καπνίζει, πίνει ρετσίνα, κάτι δείχνει μακριά με το χέρι του σε μια βαμμένη ξανθιά. Τα περιστέρια πετάνε υπερβολικά από πάνω μου.Το φως τόσο λαμπερό. Πιο πέρα μια μικρή έντονη συμπλοκή με διαδηλωτές και ματ.Στα ρουθούνια μου ακόμα ένα μικρό τσούξιμο.
Στο βάθος της Αθηνάς, ο βράχος με την Ακρόπολη. Από εδώ, το ικρίωμα του Ζογγολόπουλου. Ο μεταφορέας ξαναπερνάει με το καρότσι άδειο. Hellas Service, 815, mini cooper, 227 , ΕΚΤΟΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ, εκπτώσεις 70%, 60% , casio, κλειστά παντζούρια στο  Μέγα Αλέξανδρο. Περίπτερο. Δυο άντρες αλά μπρατσέτα. Κοντά δέντρα σε γλάστρες απο κόντρα πλακέ-φοίνικες, ελιές και κυκλάμινα ανθοπωλείου. Μιλάνε στα κινητά. Κάθονται στις κερκίδες.Περιμένουν. 'Ενας σκουπίζει. Παιδιά που τέλειωσαν απ'το σχολείο.
Προς Ελ. Βενιζέλο. Ομόνοια-Πειραιά μέσω Λαμπράκη.


http://kolektivaomonoia.wordpress.com/

a thousand lives by picture

Γνωρίζω, άλλωστε, ότι κάθονται και άλλοι πίσω από το τερματικό μου και από τους διαύλους που εκπορεύονται από αυτό.Το γνωρίζω, επειδή στο δικό μου τερματικό, όταν πιέζω ορισμένα πλήκτρα, εμφανίζονται μηνύματα άλλων ανθρώπων, γραπτά που κυκλοφορούν με τη μορφή εικόνων, τα οποία μεταξύ άλλων απευθύνονται και σε μένα. Και αν θέλω, μπορώ να φωτίσω στο τερματικό μου την εικόνα του άλλου εικονοσυνθέτη με την ανάλογη πληκτρολόγηση-αν θέλω και αν θέλει. Κι αυτός από τη μεριά του, αν θέλει, μπορεί να φωτίσει τη δική μου εικόνα στο τερματικό του-αν θέλει και αν θέλω. Γνωρίζουμε ο ένας για τον άλλον και συμφωνούμε διαλογικά. Και το «εμείς», θεωρητικά, σημαίνει: όλοι οι άνθρωποι.

   

Με αυτή την αμοιβαία γνώση και αναγνώριση όλων των άλλων, το παιχνίδι μου με τις εικόνες αποκτά έναν εξαιρετικά ειδικό χαρακτήρα, δηλαδή τον χαρακτήρα ενός ομαδικού παιχνιδιού, στο οποίο καθεμιά από τις δικές μου τροποποιήσεις εικόνας είναι απάντηση σε ένα ερώτημα που μου έχει τεθεί και συνάμα παρότρυνση σε όλους τους άλλους να την τροποποιήσουν εκ νέου και να μου την παραδώσουν εκ νέου ως νέα ερώτηση. Σ’αυτό το παιχνίδι αμοιβαιότητας που παίζει κανείς με πλήρη ευθύνη, ως εκ τούτου, το συγκεκριμένο [konkrete] δεν είναι τι πρέπει να βλέπουμε, αλλά από ποιον προέρχεται και προς ποιον κατευθύνεται. Όταν παίζω με εικόνες, δεν το κάνω ώστε να παίξω για ένα ούτως-είναι [Sosein], αλλά για ένα συνείναι [Mitsein].

[Προς το σύμπαν των τεχνικών εικόνων, Vilem Flusser, μετ. Γ.Ηλιόπουλος, εκδ. Σμίλη, σελ 172]

U as my shelter

παντούμ

Τ' αστέρια κρατούν έναν κόσμο δικό τους
στο πέλαγο σέρνουν φωτιές τα καράβια
ψυχή μου λυτρώσου απ' τον κρίνο του σκότους
πικρή φλογισμένη που δέεσαι μ' ευλάβεια.

Στο πέλαγο σέρνουν φωτιές τα καράβια
η νύχτα στενεύει και στέκει σαν ξένη
πικρή φλογισμένη που δέεσαι μ' ευλάβεια
ψυχή μου γνωρίζεις ποιος νόμος σε δένει.

Η νύχτα στενεύει και στέκει σαν ξένη
στο μαύρο μετάξι τα φώτα έχουν σβήσει
ψυχή μου γνωρίζεις ποιος νόμος σε δένει
και τι θα σου μείνει και τι θα σ' αφήσει.

Στο μαύρο μετάξι τα φώτα έχουν σβήσει
ακούγονται μόνο του χρόνου τα σείστρα
και τι θα σου μείνει και τι θα σ' αφήσει
αν τύχει κι ανάψει η βουβή πολεμίστρα.

Ακούγονται μόνο του χρόνου τα σείστρα
μετάλλινη στήλη στου πόνου την άκρη
αν τύχει κι αστράψει η βουβή πολεμίστρα
ούτε όνειρο θά' βρεις να δώσει ένα δάκρυ.

Μετάλλινη στήλη στου πόνου την άκρη
ψηλώνει η στιγμή σα μετέωρο λεπίδι
ούτε όνειρο θά 'βρεις να δώσει ένα δάκρυ
στο πλήθος σου το άυλο που σφίγγει σαν φίδι.

Ψηλώνει η στιγμή σα μετέωρο λεπίδι
σαν τι να προσμένει να πέσει η γαλήνη;
στο πλήθος σου το άυλο που σφίγγει σα φίδι
δεν είναι ουρανός μηδέ αγγέλου ευφροσύνη.

Σαν τι να προσμένει να πέσει η γαλήνη;
Σ' ανθρώπους κλειστούς που μετρούν τον καημό τους
δεν είναι ουρανός μηδέ αγγέλου ευφροσύνη
τ' αστέρια κρατούν έναν κόσμο δικό τους.


Γιώργος Σεφέρης
Ποιήματα
(Τετράδιο Γυμνασμάτων)
Ίκαρος 1976

λόφος

tier

περί λόφου και άλλων αγαθών της δημοκρατίας

arcades project excerpts A2,1_A2,6_A3,10

Shops in the Passage des Panoramas: Restaurant Veron, reading room, music shop, Marquis, wine merchants, hosier, haberdashers, tailors, bootmakers, hosiers, bookshops, caricaturist, Theatre des Varietes. Compared with this, the Passage Vivienne was the "solid" arcade. There, one found no luxury shops. Dream houses: arcade as nave with side chapels.

The regime of specialties furnishes also-this said in passing-the historical-materialist key to the flourishing (if not the inception) of genre painting in the Forties of the previous century. With the growing interest of the bourgeoisie in matters of art, this type of painting diversified; but in conformity with the meager artistic appreciation initially displayed by this class, it did so in terms of the content, in terms of the objects represented. There appeared historical scenes, animal studies, scenes of childhood, scenes from the life of monks, the life of the family, the life of the village-all as sharply defined genres. Photography.

A first winter garden-a glassed-in space with flower beds, espaliers, and fountains, in part underground-on the spot where, in the garden of the Palais-Royal in 1864 (and today as well?), the reservoir was located. Laid out in 1788.

[Arcades Project, Walter Benjamin]

before bach

visual translation*

oblivious utterance

quantum sms

σκοπός

empathy box _1b

| τα πέλματα ενώνονται με το κρύο μάρμαρο.το χέρι απλώνεται, πιάνει τη σιδερένια λαβίδα, αναδεύει τα βαριά ξύλα στο τζάκι. τα μάτια κοιτάζουν τις φλόγες ενώ τραβιούνται πίσω στις κόχες τους από τη θερμότητα. ζεσταίνονται το πρόσωπο, τα γόνατα, οι ώμοι. μικρά τριξίματα, λίγες αιφνίδιες σπίθες. πορτοκαλί, κίτρινο, μαύρο |