Τ' αστέρια κρατούν έναν κόσμο δικό τους
στο πέλαγο σέρνουν φωτιές τα καράβια
ψυχή μου λυτρώσου απ' τον κρίνο του σκότους
πικρή φλογισμένη που δέεσαι μ' ευλάβεια.
Στο πέλαγο σέρνουν φωτιές τα καράβια
η νύχτα στενεύει και στέκει σαν ξένη
πικρή φλογισμένη που δέεσαι μ' ευλάβεια
ψυχή μου γνωρίζεις ποιος νόμος σε δένει.
Η νύχτα στενεύει και στέκει σαν ξένη
στο μαύρο μετάξι τα φώτα έχουν σβήσει
ψυχή μου γνωρίζεις ποιος νόμος σε δένει
και τι θα σου μείνει και τι θα σ' αφήσει.
Στο μαύρο μετάξι τα φώτα έχουν σβήσει
ακούγονται μόνο του χρόνου τα σείστρα
και τι θα σου μείνει και τι θα σ' αφήσει
αν τύχει κι ανάψει η βουβή πολεμίστρα.
Ακούγονται μόνο του χρόνου τα σείστρα
μετάλλινη στήλη στου πόνου την άκρη
αν τύχει κι αστράψει η βουβή πολεμίστρα
ούτε όνειρο θά' βρεις να δώσει ένα δάκρυ.
Μετάλλινη στήλη στου πόνου την άκρη
ψηλώνει η στιγμή σα μετέωρο λεπίδι
ούτε όνειρο θά 'βρεις να δώσει ένα δάκρυ
στο πλήθος σου το άυλο που σφίγγει σαν φίδι.
Ψηλώνει η στιγμή σα μετέωρο λεπίδι
σαν τι να προσμένει να πέσει η γαλήνη;
στο πλήθος σου το άυλο που σφίγγει σα φίδι
δεν είναι ουρανός μηδέ αγγέλου ευφροσύνη.
Σαν τι να προσμένει να πέσει η γαλήνη;
Σ' ανθρώπους κλειστούς που μετρούν τον καημό τους
δεν είναι ουρανός μηδέ αγγέλου ευφροσύνη
τ' αστέρια κρατούν έναν κόσμο δικό τους.
Γιώργος Σεφέρης
Ποιήματα
(Τετράδιο Γυμνασμάτων)
Ίκαρος 1976
5 comments:
παντάνν
χχχ
« Το παντούμ είναι στιχουργική μορφή που ξεκίνησε από την Μαλαισία και καθιερώθηκε στην Ευρώπη από τον Ουγκό. Αποτελείται από τετράστιχες στροφές με σταυρωτή ομοιοκαταληξία, ο δεύτερος και ο τέταρτος στίχος κάθε στροφής γίνονται ο πρώτος και ο τρίτος της επομένης. Ο αριθμός των στροφών είναι ακαθόριστος, όμως ο τέταρτος στίχος της τελευταίας στροφής οφείλει να είναι ο ίδιος με τον πρώτο στίχο της αρχικής.»
σημ. Γ.Σεφέρη
καλημέρα Katabrantum!
Η φωτογραφία είναι από αυτές που με κάνουν να τις κοιτώ ώρες. Ίσως να είναι η απλότητα που με γοητεύει. Δική σου?
υ.γ.:Το παντούμ εμπνευσμένο!
Τις καλησπέρες μου!
ναι δική μου, κι αυτή και οι άλλες
πηγαίνοντας χαράματα από ραφήνα, άνδρο
μαγικά ήταν
το παντούμ είναι πραγματικά εμπνευσμένο, μακάρι να μπορούσα να αναρτήσω και ένα κομμάτι του Γιώργου Σισιλιάνου που έχει γραφτεί πάνω στο ποίημα και ταιριάζει απίστευτα στην ατμόσφαιρα..
σ'ευχαριστώ Μ, και σου στέλνω φιλί και καληνύχτα
στις άλλες γραμμές τα πλοία καίγονται
οι δρόμοι στεγνοί
κάψε τα χέρια σου, δόμησε την αναπνοή σου
μα σε ποιόν μιλάς;
και αυτή η βροχή που πάει;
στο βάθος τα πλοία καίγονται
είναι βυθός και λάμπει τόσο η σιωπή
γνώρισες το χαμόγελό μου;
http://ermitikokirikion.blogspot.gr/2013/02/blog-post_13.html
Post a Comment