Monday 5 December 2011

αιτιώδεις σχέσεις

ήθελε να γνωρίζει πάντα το γιατί.γιατί ενώνονται τα αμινοξέα, γιατί είναι πράσινα τα φύλλα, γιατί ο κόσμος είναι έτσι κι όχι ανάποδα.κάθε τόσο της έκανε μια αιφνιδιαστική ερώτηση για την οποία είχε ήδη την απάντηση.αιτιώδεις σχέσεις, τα πάντα έχουν ένα γιατί πίσω τους προς εντοπισμό και διερεύνηση, κάθε ποιότητα μετατρέπεται σε ποσότητα.σε μια στιγμή του είπε "σ'αγαπώ", την κοίταξε δύσπιστα, μ'ένα χαμόγελο παιδιού που του χαρίζουν κάτι και δεν ξέρει αν είναι σωστό να το πάρει."αφού δεν με ξέρεις, γιατί το λες".εκείνη την ώρα θα ήθελε να υπάρχει όντως ένα βέλος στο ύψος της καρδιάς της, να του πει να γιατί.να καταθέσει τα στατιστικά στοιχεία των συναισθημάτων της.να απαριθμήσει μια λίστα λογικών κι αδιαμφισβήτητων συσχετισμών που ως αποτέλεσμα είχαν μια σειρά βιοχημικών αντιδράσεων καθοριστικών στο σχηματισμό των τρομερών αυτών φθόγγων.δεν χρειάστηκε.τον είδε να σηκώνεται βιαστικά και να της λέει "πρέπει να το επεξεργαστώ".
καιρό μετά τον θυμήθηκε να γελάει ξεκαρδισμένος.οδηγούσε κι επαναλάμβανε μόνος του σε κάποιο αόριστο γιατί:"γιατί κλάνει το γατί".να γελάει με την ψυχή του, απελευθερωμένος.έτσι θα 'πρεπε να του έχει απαντήσει, αλλά δεν πρόλαβε.

13 comments:

katabran said...

http://www.youtube.com/watch?v=ehrAvz1IHxY&feature=related
x
k

xtina said...

http://www.youtube.com/watch?v=u9F-lCdFqLo
x
χ

Anonymous said...

Είναι η σωστή ώρα.
Η σωστή μέρα.
Ο σωστός μήνας.
Ο σωστός χρόνος.
Η σωστή αιωνιότητα.

Εκείνος περιμένει εκεί.
Εκείνη περιμένει αλλού.
Κανείς τους δεν έχει κάνει λάθος.

Του τηλεφωνεί. "Έρχομαι. Πάω να πάρω κάτι."
Εκείνος ξεκαρδίζεται.

Εκείνη επιστρέφει στο "αλλού". Περιμένει... Του ξανατηλεφωνεί. Ο τόπος διευκρινίζεται. "Έρχομαι", της λέει. "Θυμάσαι πού;". "Ναι."

Βρίσκονται στο "αλλού". "Πάμε να περπατήσουμε" της λέει.

Φεύγουν μαζί...

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

"Το πρώτο γεγονός μιας σειράς διαδοχικών γεγονότων αποτελεί το αποτύπωμα ή, μάλλον, τον χάρτη όλων όσων θα ακολουθήσουν..."

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Ξεκαρδισμένο γ(ι)ατί

xtina said...

"Το πρώτο γεγονός μιας σειράς διαδοχικών γεγονότων αποτελεί το αποτύπωμα ή, μάλλον, τον χάρτη όλων όσων θα ακολουθήσουν..."

ναι

Theorema said...

Τα παιδιά ρωτάνε συνεχώς γιατί.
Τα παιδιά είναι αξιολάτρευτα.
Κατάλαβες τι εννοώ... :)

xtina said...

κάθε ερευνητικό πνεύμα που ανοίγεται στον κόσμο διερωτάται για την εμπειρία του.η διαφορά του ώριμου ανθρώπου από το παιδί είναι ο αναστοχασμός του στοχασμού, ο σχηματισμός και η ανάληψη της υποκειμενικότητάς του.
αυτός ο άνθρωπος, ναι, είναι αξιολάτρευτος.

Unknown said...

,, Τα παιδία παίζει,, έχει πολλές ερμηνείες, βαθύτερες απ΄οτι πολλές φορές νομίζουμε.

xtina said...

τα παιδιά παίζουν στα σοβαρά για να μάθουν, να αλληλοαναγνωριστούν, να δοκιμάσουν τα όριά τους.όμως παίζουν
για τη χαρά του παιχνιδιού πάνω απ΄όλα.όταν ένας ενήλικος παίζει σαν παιδί, αγνά και χωρίς σκοπιμότητες, κάνει τη ζωή του τέχνη.όταν κάνει το αντίθετο, γίνεται η ζωή του ψέμα
καληνύχτα στέλιο

xtina said...

@ξεκαρδισμένο γ(ι)ατί
παρότι το ποστ απευθυνόταν σε άλλον, σ'ευχαριστώ για την ανταπόκριση.έχω βρεθεί κι εγώ στη θέση σου.κάποτε, όταν καταφέρνουμε να αντέξουμε το τράβηγμα της κουρτίνας και να έρθουμε αντιμέτωποι με την πραγματικότητά μας, έστω κι αν αυτή είναι επώδυνη (όπως το τέλος κάθε φαντασίωσης) μας αποκαλύπτεται ο βαθύτερος εαυτός μας.οι πραγματικές μας δυνατότητες, η αναγνώριση των ορίων μας.τότε ο μπάτμαν και η γουοντεργούμαν δίνουν τη θέση τους στην πραγματική ευάλωτη ύπαρξη.εκείνη που στρέφεται κι αναγνωρίζει τις αδυναμίες και τα πάθη της, την έλλειψη, τον προσανατολισμό της.τότε ίσως καταφέρουμε να κάνουμε ένα μικρό βήμα, έστω και στην καθημερινότητα.
το εύχομαι και στους δυο μας.

Ξεκαρδισμένο Γ(ι)ατί said...

:lol: :lol: :lol:

Καλημέρα!

xtina said...

καλημέρα λολ

John Streckfous said...

γιατί δεν πρόλαβε;

xtina said...

γιατί προσπαθώντας να σκεφτεί τη "σωστή" απάντηση, έχασε κι εκείνη την ουσία.πώς αιφνιδιαζόμαστε καμμιά φορά, όταν αναιρούνται τα δικά μας αυτονόητα;κάπως έτσι...
ίσως και καλύτερα που δεν πρόλαβε