και σε είδα μέγα κατασκευαστή
να φτιάχνεις με τους λογικούς σου κανόνες
διατυπώσεις του κόσμου
να τον σπας σε κομμάτια και να τον εξηγείς
με σχεδιαγράμματα και πειραματικούς εξορκισμούς
του συναισθήματος και της τυχαιότητας
και σε είδα με τα μικρά σου εργαλεία
να στριμώχνεις όλο σου το είναι
στη φυλακή της ατομικότητάς σου
και σε είδα μέγα κατασκευαστή
να προσκρούεις με φόρα στο μηδέν
που τόσο θέλησες ν'αποφύγεις.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
12 comments:
Ίσως ό,τι μας απασχολεί περισσότερο είναι η μοίρα μας.
Πολύ ωραίο, Χριστινάκι.
ευχαριστώ Risky Point :-)
με συμπάθεια καμωμένο το λεξοπαίχνιδο, ελπίζω να είναι κατανοητό αυτό...
αποχαιρετάμε ένα κόσμο, κάποιοι αρνούνται να το δουν..
φιλιά πολλά
Μα κάθε τέλος δεν κρύβει μια νέα αρχή? Σημασία έχει να μαθαίνεις.
καλωσόρισες Μ
όπως το λες είναι, σημασία έχει να μαθαίνεις και κάθε τέλος φανερώνει μια νέα αρχή.πολλοί έχουν την επιθυμία της αλλαγής αυτής, όμως η εμπειρία μου ως τώρα μ'έχει διδάξει να μην έχω μεγάλες προσδοκίες για την έκβαση.
είναι δύσκολο πολύ να έχεις δομήσει τη ζωή σου ολόκληρη πάνω σε κάποιες πεποιθήσεις και να μπορέσεις να τ'αμφισβητήσεις όλα ξεκινώντας απ'το χάος.αυτό δεν σημαίνει οτι το χάος δεν ήταν πάντα εκεί..
και δεν μιλάω μόνο για ένα συγκεκριμένο άνθρωπο, ούτε για έναν τύπο ανθρώπου, αλλά για έναν ολόκληρο πολιτισμό που προσπάθησε να εξορθολογήσει και να κανονικοποιήσει τα πάντα, να θεμελιώσει μια τεράστια κατασκευή πάνω στο κενό.
κι ο κόσμος μίκρυνε αφόρητα...
Είσαι τελέντο Χριστίνα!
Και άλλα τέτοια.
ευχαριστώ πολύ στέλιο
να είσαι καλά
Θα συμφωνήσω με όσα λες (και τα λες και όμορφα) όμως παρότι ο κόσμος μίκρυνε, όπως μου είπε μια κοινή μας γνωστή πρόσφατα, ακόμα και πάντα θα τα χωράει όλα (σαφώς και το χάος)
Την καλημέρα μου!
ευτυχώς δεν είμαστε όλοι homo faber.και προς αποφυγή παρεξηγήσεως,o homo faber έπαιξε ένα πολύ σημαντικό ρόλο στην ιστορία.η υπερβολή όμως, η επιθυμία να "σκηνοθετήσει" τα πάντα, είχε τελικά το αντίθετο αποτέλεσμα.διαχωρίστηκε πλήρως από τον κόσμο, προσπαθώντας να τον ορίσει (να τον ονομάσει) για να τον ελέγξει.
ίσως είναι πιο δόκιμη στάση ζωής, η αποδοχή του άρητου, του ιερού που φέρει, της διαλεκτικής σχέσης μεταξύ χάους και τάξης.του συνεχούς τελικά του χρόνου, και μιας άλλης θεώρησης και βίωσής του.
καλησπέρα Μ
http://dangerfew.blogspot.com/2012/02/blog-post_15.html
ωστόσο παραμένο ήρεμος άνθρωπος...αν και αυτό το μηδέν είναι ιστορικό μη-συμβάν
καλό βράδυ αΧτινάκι
τώρα το είδα κι αυτό το σχόλιο Κ
εννοείς ότι δεν έχει επέλθει ο μηδενισμός;
αυτό που διαπιστώνω, είναι ότι το κλάσμα σημαίνοντος/σημαινόμενου τίνει να έχει ένα παρονομαστή που μεγαλώνει με ιλλιγιώδη ταχύτητα.αυτό είναι το μηδέν, απ΄την ανάποδη.πλήρης απονοηματοδότηση.το αν η κατάρρευση αυτή ανοίγει χώρο για νέες νοηματοδοτήσεις (και ποιές) είναι ένα στοίχημα που θέλει πολύ αγώνα για να κερδιθεί.η καταστροφή δεν εξισώνεται απαραίτητα με τη δημιουργία.η καθολικότητα της κατάργησης της διαφοράς, δεν είναι απαραίτητα αρχή.
http://www.antifono.gr/portal/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82/%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1-%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B8%CE%AD%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CF%89%CE%BD/2618-%CE%A0%CE%BB%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B3%CE%BD%CF%8E%CF%83%CE%B7-%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1.html
Post a Comment