Thursday 15 March 2012

η ήττα του homo faber

και σε είδα μέγα κατασκευαστή
να φτιάχνεις με τους λογικούς σου κανόνες
διατυπώσεις του κόσμου
να τον σπας σε κομμάτια και να τον εξηγείς
με σχεδιαγράμματα και πειραματικούς εξορκισμούς
του συναισθήματος και της τυχαιότητας
και σε είδα με τα μικρά σου εργαλεία
να στριμώχνεις όλο σου το είναι
στη φυλακή της ατομικότητάς σου
και σε είδα μέγα κατασκευαστή
να προσκρούεις με φόρα στο μηδέν
που τόσο θέλησες ν'αποφύγεις.

12 comments:

vague said...

Ίσως ό,τι μας απασχολεί περισσότερο είναι η μοίρα μας.

Πολύ ωραίο, Χριστινάκι.

xtina said...

ευχαριστώ Risky Point :-)
με συμπάθεια καμωμένο το λεξοπαίχνιδο, ελπίζω να είναι κατανοητό αυτό...
αποχαιρετάμε ένα κόσμο, κάποιοι αρνούνται να το δουν..
φιλιά πολλά

M said...

Μα κάθε τέλος δεν κρύβει μια νέα αρχή? Σημασία έχει να μαθαίνεις.

xtina said...

καλωσόρισες Μ
όπως το λες είναι, σημασία έχει να μαθαίνεις και κάθε τέλος φανερώνει μια νέα αρχή.πολλοί έχουν την επιθυμία της αλλαγής αυτής, όμως η εμπειρία μου ως τώρα μ'έχει διδάξει να μην έχω μεγάλες προσδοκίες για την έκβαση.
είναι δύσκολο πολύ να έχεις δομήσει τη ζωή σου ολόκληρη πάνω σε κάποιες πεποιθήσεις και να μπορέσεις να τ'αμφισβητήσεις όλα ξεκινώντας απ'το χάος.αυτό δεν σημαίνει οτι το χάος δεν ήταν πάντα εκεί..
και δεν μιλάω μόνο για ένα συγκεκριμένο άνθρωπο, ούτε για έναν τύπο ανθρώπου, αλλά για έναν ολόκληρο πολιτισμό που προσπάθησε να εξορθολογήσει και να κανονικοποιήσει τα πάντα, να θεμελιώσει μια τεράστια κατασκευή πάνω στο κενό.
κι ο κόσμος μίκρυνε αφόρητα...

Unknown said...

Είσαι τελέντο Χριστίνα!
Και άλλα τέτοια.

xtina said...

ευχαριστώ πολύ στέλιο
να είσαι καλά

M said...

Θα συμφωνήσω με όσα λες (και τα λες και όμορφα) όμως παρότι ο κόσμος μίκρυνε, όπως μου είπε μια κοινή μας γνωστή πρόσφατα, ακόμα και πάντα θα τα χωράει όλα (σαφώς και το χάος)

Την καλημέρα μου!

xtina said...

ευτυχώς δεν είμαστε όλοι homo faber.και προς αποφυγή παρεξηγήσεως,o homo faber έπαιξε ένα πολύ σημαντικό ρόλο στην ιστορία.η υπερβολή όμως, η επιθυμία να "σκηνοθετήσει" τα πάντα, είχε τελικά το αντίθετο αποτέλεσμα.διαχωρίστηκε πλήρως από τον κόσμο, προσπαθώντας να τον ορίσει (να τον ονομάσει) για να τον ελέγξει.
ίσως είναι πιο δόκιμη στάση ζωής, η αποδοχή του άρητου, του ιερού που φέρει, της διαλεκτικής σχέσης μεταξύ χάους και τάξης.του συνεχούς τελικά του χρόνου, και μιας άλλης θεώρησης και βίωσής του.
καλησπέρα Μ

xtina said...

http://dangerfew.blogspot.com/2012/02/blog-post_15.html

katabran said...

ωστόσο παραμένο ήρεμος άνθρωπος...αν και αυτό το μηδέν είναι ιστορικό μη-συμβάν

καλό βράδυ αΧτινάκι

xtina said...

τώρα το είδα κι αυτό το σχόλιο Κ
εννοείς ότι δεν έχει επέλθει ο μηδενισμός;
αυτό που διαπιστώνω, είναι ότι το κλάσμα σημαίνοντος/σημαινόμενου τίνει να έχει ένα παρονομαστή που μεγαλώνει με ιλλιγιώδη ταχύτητα.αυτό είναι το μηδέν, απ΄την ανάποδη.πλήρης απονοηματοδότηση.το αν η κατάρρευση αυτή ανοίγει χώρο για νέες νοηματοδοτήσεις (και ποιές) είναι ένα στοίχημα που θέλει πολύ αγώνα για να κερδιθεί.η καταστροφή δεν εξισώνεται απαραίτητα με τη δημιουργία.η καθολικότητα της κατάργησης της διαφοράς, δεν είναι απαραίτητα αρχή.

xtina said...

http://www.antifono.gr/portal/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82/%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1-%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B8%CE%AD%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CF%89%CE%BD/2618-%CE%A0%CE%BB%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B3%CE%BD%CF%8E%CF%83%CE%B7-%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1.html