σ'ακούω
να τινάζεις δόντια και γλώσσες
καθηλωμένος στην έδρα σου
βλέπω
το μέτωπό σου να γίνεται μέτωπα
απ'τα χέρια σου να ξεφεύγουν
άλλα χέρια κι απ'τ'ακροδάχτυλά σου
λέξεις και χειρονομίες που μπλέκονται
στις παρυφές του κυκλώνα με άλλες φωνές.
όμως κοίτα
εδώ που βρίσκομαι η ακίδα είναι βαθιά μπηγμένη
οι μεγάκυκλοι απλώνονται με τη σιγουριά της αταραξίας
και θέλω να σου πω καλέ μου
πως δεν χάνομαι
εξωματώνομαι.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
ενσωματώνομαι-εξωματώνομαι
ή
εξω-ματώνω? όμορφα ρήματα. η πύλη του νόμου στενεύει στο κατώφλι της εξωτερικότητας/ελευθερίας. εκτός από συναισθηματικό/ορθολογικό είναι και δομικό το πρόβλημα.
sis I had the weirdest dream about this in the morning before the phone rang.
http://www.lacan.com/symptom/?p=36
http://rakis1.wordpress.com/2011/12/24/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF/
χ
The Exile of Being Outside Oneself
I hear you
clenching teeth and tongues,
pinned to your seat.
I see your front becoming fronts,
other hands fleeting from your hands,
and from your fingertips
words and gestures intertwining
on the edges of the cyclone with other voices.
But look,
here where I stand, the needle point is deeply lodged,
the megacycles unfold with the certitude of ataraxia,
and I want to tell you, my dear,
that I am not losing myself,
I am outbodying.
Post a Comment