For only if we assume that there exists a human faculty which
enables us to judge rationally without being carried away by either
emotion or self-interest, and which at the same time functions
spontaneously, that is to say, is not bound by standards and rules under
which particular cases are simply subsumed, but on the contrary,
produces its own principles by virtue of the judging activity itself;
only under this assumption can we risk ourselves on this very slippery
moral ground with some hope of finding firm footing. (Arendt, Responsibility and Judgment, p. 27)
http://therelativeabsolute.wordpress.com/2012/06/28/neh-seminar-day-3-judging-without-banisters/
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
9 comments:
Χτες άκουγα κάποια πράγματα της Hannah Arendt για τον Walter Benjamin. Θα το τιμήσω το link. Ευχαριστούμε Χριστίνα
το relative absolute είναι απ'τα καλύτερα blog με ερευνητικό χαρακτήρα που έχω συναντήσει.αξίζει να του αφιερώσεις κάποιο χρόνο.
όσο για τον Walter Βenjamin, το μπλογκ μου ξεκίνησε με αφετηρία το Arcades Project του, ένα έργο που με άλλαξε πραγματικά.
την καλησπέρα μου Μάκη
Καλημέρα Χτίνα. Ωραίο κείμενο και θα συμφωνήσω κρατώντας τις επιφυλάξεις μου.
Δυστυχώς ή ευτυχώς ο άνθρωπος δεν αποφασίζει μόνο με την λογική του αλλά επιδρούν πολύ στις σκέψεις του το sef-interest and emotion.
φυσικά και αποφασίζει όπως λες, μόνο που αν κυριαρχούν αυτά μόνο, πάει...τότε γινόμαστε ζούγκλα
αν έχεις χρόνο διάβασε και τη συνέχεια στο λινκ, έχει επεξηγήσεις
την καλησπέρα μου!
Χμ..δύσκολο θέμα..."ασφαλές έδαφος" δεν υπάρχει εδώ νομίζω.
δεν υπάρχει "ασφαλές έδαφος"σε σχέση όχι με κάποια αντικειμενική πραγματικότητα, ηθική κλπ
η ίδια η διαδικασία είναι προυπόθεση αλλά και υπόστρωμα για την ανάδυση του ήθους
νομίζω ότι σήμερα πρέπει να σου αφιερώσω τραγούδι και σχόλιο από παλιά ανάρτηση εδώ..
http://thecybercadesproject.blogspot.gr/2009/12/smallest-bones.html
καληνύχτα Μ
Xtina μου,
Σε ευχαριστώ ιδιαίτερα για αυτή την αφιέρωση! Με ξεγύμνωσες μα για κάποιο λόγο αισθάνομαι οικεία :-)
Θυμήθηκα και αυτό: η διαφορά του μικρού ανθρώπου από τον μεγάλο είναι ότι ο μεγάλος ξέρει που και πότε είναι μικρός.
υ.γ.: η πραγματικότητα μπορεί ποτέ να είναι αντικειμενική? Αυτό συζήταγα χθες με κάποιον. Ίσως μόνο τα γεγονότα να είναι συγκεκριμένα. Και αυτό που ορίζουμε ως πραγματικότητα να είναι ο τρόπος που τα βλέπουμε.
Να'σαι καλά και να έχεις μια υπέροχη ημέρα!
μα αυτό το έχεις απαντήσει με τον πιο απλό και καθαρό τρόπο "Δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι, αλλά όπως είμαστε"
άρα όσο περισσότερο πλησιάζουμε το γνώθι σαυτόν, τόσο πλησιάζουμε και στον κόσμο.
αλλά αυτές οι συζητήσεις τραβάνε αιώνες τώρα.γιατί μετά θα αναρωτηθούμε και τι είναι εαυτός-κι εκεί θα συναντήσουμε ένα πλήθος...
μα τι με βάζεις να λέω πρωί πρωί!
(κι εγώ σε νιώθω κοντά μου και με βοηθάει η σκέψη σου)
φιλιά
http://hegel-platon.blogspot.gr/2012/07/blog-post.html
Post a Comment