Πριν χρόνια επισκέφτηκα το Μουσείο του Ολοκαυτώματος στην Ιερουσαλήμ. Με ανάμικτα ομολογώ συναισθήματα λόγω της πολιτικής του Ισραήλ, ή και του ίδιου μου του βλέμματος που είχε κορρεστεί τόσο απο τις εικόνες των κρεματορίων ώστε να μην αναγνωρίζει το ανθρώπινο υποκειμενικό δράμα σ'αυτά τα απρόσωπα πτώματα. Και τότε βρέθηκα μπροστά σε μια φωτογραφία τραβηγμένη απο τους ναζί του Μένγκελε. Μια ολόσωμη εικόνα μιας γυναίκας γυμνής, με τομές και λάμες να προεξέχουν απο παντού, ένα ντοκουμέντο για το αρχείο των ιατρικών πειραμάτων τους. Κι αυτό το μεγαλειώδες πλάσμα, στήθηκε όρθιο για τη φωτογραφία και χαμογέλασε με τόση αυτοπεποίθηση, αποδεικνύοντας στο τέρας πως κανένας και με κανένα τρόπο δεν μπορούσε να της στερήσει την αξιοπρέπειά της.Ψυχή στην αιωνιότητα.
8 comments:
http://therelativeabsolute.wordpress.com/category/ha-shoah/
If we rethink Arendt’s description of Adolf Eichmann as a “thoughtless” person who “lacked imagination” and whose use of stock phrases, clichés, and slogans served to insulate him from reality, in light of Dante’s notion of conscience as a mode of ethical knowing mimetically formed and ordered by love through contemplation, it becomes possible to argue that Eichmann’s conscience was mimetically deformed through the absence of a contemplative dimension. The lack of a contemplative dimension led to a the construction of an illusory self and suggests that Eichmann was in Inferno, long before he was in Jerusalem. Arendt’s description of Adolf Eichmann’s use of stock phrases, clichés, and slogans to resolve his “crisis of conscience” can be understood as an extinguishing of the light of imaginative powers by which conscience navigates moral quandaries through the use of metaphor. But it was Eichmann’s Virgil, Hitler, who dealt him the fatal blow by bidding him to board Geryon but not shielding him from the sting of its tail and consequently, Eichmann’s descent was catastrophic and permanent. Eichmann lacked a conscience transformed in contemplation that was capable of seeing the Good and Beautiful in the world around him. Eichmann’s conscience functioned in reverse because he could not poetically and contemplatively move beyond his construction of reality through stock phrases and clichés. He was not willing to engineer a “holocaust” of his own conscience in wherein took place “a steady burning to ashes of old worn-out words, clichés, slogans, rationalizations! …. a terrible breaking and burning of idols, a purification of the sanctuary, so that no graven thing may occupy the place that God has commanded to be left empty: the center, the existential altar which simply ‘is’.”[9] Instead, he engineered the holocaust of millions of men, women and children and the shadow of his deeds has fallen on us all. If we have learned anything from this “long course in human wickedness” it is that conscience has a spiritual core and we deny it at our own peril.
http://memory.loc.gov/ammem/arendthtml/arendthome.html
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82_%CE%91%CE%BE%CE%B5%CE%BB%CF%8C%CF%82
χ
τακτικές απαξίωσης ενός λαού
κι αυτή τη φορά με τη διακαιολογία
της οικονομίας τους που πλήττεται από τα "γουρούνια"
αχ αυτά τα σαδιστικά ένστικτα..βαθιά ριζωμένα τελικά
http://therelativeabsolute.wordpress.com/2012/07/13/neh-seminar-day-13-totalitarian-domination-the-stages-of-human-destruction/
life, worldliness, and plurality
juridical person/moral person/individual destroyed
clones with claws should be treated as clowns
https://thepressproject.gr/o-vomvos-enos-domatiou/?fbclid=IwAR234-77aC0W8QXz2g3FaHfNhvEoVmvAkiIsYfEpVEASQz1eOaeH21hRe3o#.XpyQ8RfLxWA.facebook
Post a Comment