I need your loving like the sunshine

"έρως[...] εστι ο τόκος επί το καλόν"- το Συμπόσιο ως προϋπόθεση της Πολιτείας

εάν  η κοινωνία θεμελιώνεται στη ριζική επιθυμία συνύπαρξης με τον άλλο, τότε ο Νόμος αντλεί το κύρος του ακριβώς απο αυτή την επιθυμία, στην ρύθμιση των σχέσεων ώστε οι άνθρωποι να είναι μαζί.κατά συνέπεια ο νόμος που διχάζει, που οδηγεί στην ακηδία, είναι αντικοινωνικός.μπορεί να μην στερείται ισχύος (αφού το κράτος έχει την δύναμη επιβολής) αλλά στερείται κύρους.

η πράξη της Αντιγόνης υπενθυμίζει αυτή την ιερή πρωταρχική συμφωνία, η αίρεση της οποίας απονοηματοδοτεί κάθε σχέση, καθιστά την πραγματικότητα μη πραγματική.ποιό το νόημα του κονφορμιστικού δεσμού με τον Αίμονα εάν δεν είναι ταυτόχρονα η ιδιωτική ερωτική σχέση φορέας του Λόγου της Αγάπης? στον αντικοινωνικό παράλογο κόσμο του Κρέοντα, η Αντιγόνη αισθάνεται ήδη νεκρή, ανύπαρκτη , γι'αυτό και ο δρόμος προς την αποκατάσταση της πραγματικότητας για την ίδια (μέσα απο το βλέμμα της Ισμήνης) , δεν μπορεί να είναι παρά η  ταύτιση με αυτόν τον θάνατο.

εάν μέχρι σήμερα θεωρούσαμε τον άνθρωπο ως "ζώο κοινωνικό", μήπως η σημερινή πραγματικότητα αναδεικνύει έναν νέο ανθρωπολογικό τύπο?