Η αλήθεια είναι οτι φυσάει δαιμονισμένα στο πάρκο τις τελευταίες μέρες, κι ένα νεόφυτο δέντρο φεύγει κάθε τόσο απ'τα δεσίματά του. Στη γνωστή σκυλοβόλτα, μας συνόδεψε η καινούρια μου συγκάτοικος, που μόλις το είδε λυγισμένο, δε δίστασε να σηκώσει τα μανίκια και να το ξαναστήσει όρθιο.Τη βοήθησα να ξαναδέσουμε καλύτερα τους ιμάντες στον πάσσαλο και φύγαμε. Σήμερα, στο σούρουπο, το ξαναείδα να ανεμοδέρνεται, κι όπως πάλευα μόνη μου να το συνεφέρω, πλησίασε ένας μελαμψός άντρας που έβγαλε απ'την τσέπη του ένα κομμάτι σκοινί και με δυο κινήσεις το έδεσε. Δώσαμε τα χέρια χαιρετηθήκαμε σε άλλες γλώσσες και φύγαμε. Αισθάνθηκα τη ραχοκοκκαλιά μου λίγο πιο ίσια. Και αισθάνθηκα και το δεντράκι αυτό "δικό" μου, γιατί είχα ήδη δυό ωραίες ιστορίες απ'αυτό. Και μετά θυμήθηκα το μικρό μου ανηψούδι που το καλοκαίρι στο νησί, δεν ήξερε τη λέξη "ελιά", αλλά μου την έδειχνε χορεύοντας σαν τα φύλλα της, γινόταν ο ίδιος ελιά.Και μετά κατάλαβα τι περίπου εννοούσε ο Μαρξ, όταν μιλούσε για την Nature Ressurection. Και συνειδητοποίησα οτι μάλλον γεννιόμαστε κομμουνιστές και καταντάμε καπιταλιστές.
4 comments:
ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ: "Ξέρεις, μερικές φορές μονολογώ και λέω: αν αποφάσιζε κανείς να κάνει καθημερινά την ίδια ακριβώς πράξη, την ίδια ώρα, κάθε μέρα, σαν είδος τελετουργίας, απαράβατα, συστηματικά, κάθε μέρα την ίδια ώρα, τότε ο κόσμος θ' άλλαζε. Κάτι μέσα στον κόσμο θ' άλλαζε, δεν μπορεί. Ας πούμε ότι κάποιος ξυπνάει κάθε πρωί στις επτά ακριβώς, πηγαίνει στο μπάνιο, παίρνει ένα ποτήρι, το γεμίζει νερό κι ύστερα το αδειάζει στην τουαλέτα. Τίποτ' άλλο...” [από το σενάριο της "Θυσίας"]
x
μ'αρέσει που επανερχόμαστε στις κοινές μας αναφορές, με ρυθμό, εμβαθύνοντας.
καληνύχτα P.
xxx
http://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/comm.htm
φωτεινή μου αδερφούλα που έφερες στον κόσμο μου τον καταλύτη, να είσαι ευτυχισμένη.και να τον προσέχεις.
τα παιδιά μας δείχνουν το πιο φωτεινό μονοπάτι.
Post a Comment