Subscribe to:
Post Comments (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
R/e-cycling in modern Territories
Blog Archive
-
▼
2010
(297)
-
▼
November
(46)
- παίζοντας αιωνίως
- U as reversal_artefficient intelligence
- Embedding mathematics
- Ο σκύλος Οιδίποδας
- No title
- παίζοντας κρυφτό στον παράδεισο
- Les Guetteurs De Sons
- συμπύκνωση_taedium vitae
- παίζοντας κρυφτό στον παράδεισο 2
- Δελτίο Εν_ημέρωσης Ασυνειδήτου (από το αρχείο-νησί...
- παίζοντας κρυφτό στον παράδεισο 3
- περί ταύτισης μέσου και σκοπού
- Προτάσεις του είναι και προτάσεις του δέοντος.Ή πό...
- αναλαμπές
- historical materialism revisited
- sea hawk_yes
- barred spiral galaxy
- Λαοκόων
- άγριος ειν'ο άνεμος που φυσάει απ'τον ασφοδελό λει...
- Novel as a finite set
- Quantum information -αντίστροφο αντισύμπαν ΙΙ
- παίζοντας κρυφτό στον παράδεισο 4
- γελάω
- etymology is the historical materialism of language
- Το δέντρο Μαρξ _ Schinus molle
- Alegrias_οι χειρονομίες του σώματος μιας τάξης
- η ετυμολογία του μίσους
- Τίμαιος_Διοτίμα
- U are my truth manifested
- honey
- περί μνήμης
- κουβέντα με το λουλούδι μου
- pristine in dialogue
- pia mater_matrix
- ...you NOW
- Τα παιδιά της γειτονιάς μου.
- soulmates Vs. multidudes
- das plumpe Denken
- I need your loving like the sunshine
- dedicatio II_U are my borromean knot
- αναπαράσταση
- Δηιδάμεια
- speechless_apostomosis
- U made me a dying expert
- text resurrection
-
▼
November
(46)
14 comments:
Black Tiresias:
Tiresias' impressive apparition in Odyssey xi kept his image a lively one, and the figure of Tiresias has been much-invoked by fiction writers and poets. Since Tiresias is both the greatest seer of the Classical mythos, a figure cursed by the gods, and both man and woman, he has been very useful to authors. At the climax of Lucian's Necyomantia, Tiresias in Hades is asked "what is the best way of life?" and his disconcertingly modern response, couched in high-flown diction, is "the life of the ordinary guy: forget philosophers and their metaphysics."[15] This advice is pragmatic and moderate and represents the moral message of the short story. wiki
"[T]he one aim of those who practice philosophy in the proper manner is to practice for dying and death." (Plato 64)
http://therelativeabsolute.wordpress.com/category/agamben/
http://www.othervoices.org/jnschust/death.html
Dante
8
NY synecdoche
μπήκα στο the relative absolute για να διαβάσω και πιστεύω πως η μετάβαση αυτή από την αρχαιότητα στη νεωτερικότητα δείχνει την ιστορική ανατροπή, φέρνει τούμπα τις συνθήκες και, έτσι, καταλαβαίνουμε τα μεγέθη της πολιτικής δύναμης και τη σταδιακή αλλά βαθιά ιστορική κάμψη της αντίστασης απέναντί της.
"The difference between Aristotle’s view of shame and Spinoza’s is no mere philosophical subtlety. It is the result of dramatic shift in the human subject as it emerged from Antiquity to Modernity. Foucault referred to this shift at the end of his introduction to The History of Sexuality where he wrote, “For millennia, man remained what he was for Aristotle: a living animal with the additional capacity for a political existence; modern man is an animal whose politics places his existence as a living being in question (Foucault, Michel, The History of Sexuality: An Introduction, Volume 1, 143.)”
ναι, είναι εξαιρετικό site, συνοπτικές και περιεκτικές αναλύσεις, νηφάλια θέση με πάθος αλλά χωρίς κορώνες και υπερβολές, ευφάνταστη σκέψη.
όσο για το επίμαχο ζήτημα, ο καθένας μας αναλαμβάνει το βάρος της ευθύνης που αντέχει να επωμιστεί.
http://thebarefootprince.blogspot.com/2010/11/ii-thanatos.html
ναι, πραγματικά καλό σάιτ. όσο για την ανάληψη ευθυνών στο βαθμό που αντέχουμε μού φέρνει πάλι στο νου τη σπινοζική έννοια της ντροπής. δυστυχώς τα χειρότερα έρχονται και δε βλέπω ανάδρομη πορεία.
ο φίλος μου ο Σπινόζας έχει γράψει και μια εξαιρετική πραγματεία "περί της διόρθωσης του νου" (sos που λέγαμε και στο σχολείο)
για το "όσο αντέχουμε" που είπα, εννοώ οτι το πιο συνηθισμένο είναι να μην αντέχουμε να παραδεχτούμε τις ευθύνες μας και να τις πετάμε μπαλάκια στους άλλους (σε όλα τα επίπεδα)
ε, θέλω να πιστεύω οτι υπάρχει ελπίδα να ωριμάσουμε κάποτε- για τον εαυτό μου αυτό επιθυμώ τουλάχιστον...
είναι σίγουρα εποχή μεγάλων ανακατατάξεων, αλλά πάντα μέσα στα αρνητικά υπάρχουν και θετικά στοιχεία
σε φιλώ συντροφάκι μου
έτσι είναι, αργά αλλά σταδιακά η κρίση με κάθε έννοια φανερώνει αυτό που είμαστε κι αυτό θα αλλάξει πολλά. θα το αντέξουμε, το ξέρω.
πολλά φιλιά εκ βαθέων.
http://www.long-sunday.net/long_sunday/2005/09/theatrum_mundi.html
έτοιμοι για την τελευταία σκηνή;
http://vimeo.com/17738490
x
Post a Comment