συμψηφισμοί

ανάθημα

στις αθώες ζωές που βρήκαν τραγικό τέλος.
θα τις θυμόμαστε.

καλέντα

Μουσικό λύκειο Παλλήνης- σύνολο παραδοσιακής μουσικής "Δώσε θάρρος στο χωριάτη"
Πατινάδα
Παινέματα, παλαιά κάλαντα Κρήτης
Πειράγματα
Η παρέα των γλεντζέδων, τραγούδι Καρπάθου-Κρήτης

visual translations

Chiasmus

Art of Memory

Medieval Christian theology ascertained that there are four Virtues: Fortitude, Justice, Temperance and Prudence. It is Prudence which is important as this was considered to be the place of memoria or memory. Within prudence, medieval scholars included memoria, intelligentia and providentia. Two works were of special significance as they drew excessively on these ideas - Albertus Magnus's De bono (IV, 2) and commentary on the De memoria et reminiscentia, and Thomas Aquinas's Summa Theologiae (H, ii, 49). Rossi[xii] notes that the discussions of memory in Albertus's De bono and the Summa Theologiae of Aquinas are explicitly derived from Aristotelian and pseudo-Ciceronian sources (pseudo in the sense that the Ad Herennium was considered to be by Cicero). Rossi quotes Albertus – “It is natural memory which helps us easily to remember things we have known or done in the past. Artificial memory is that memory which is constructed by means of the arrangement of places and images.' As in all the other arts, perfection in the art of memory is attained naturally, and since in our actions 'we are directed from the past towards the present and the future, and not vice versa', memory is presented, along with intelligence (intelligentia) and providence (providentia) as one of the three components of the virtue of Prudence.

the-quest-for-universal-language 

άπειρη φύση

   

G.B. Memory seals

Ο Giordano Bruno ερμηνεύει το αρχαίο Εν-Παν του Παρμενίδη μέσα στα πλαίσια της πανθεϊστικής υλιστικής μεταφυσικής του, η οποία μεταμορφώνει τη μονοδιάστατη Θεότητα της Χριστιανοσύνης σε πανθεϊστική Φύση. Αποστασιοποιείται από την υπερβατικότητα του Θείου, τον Θεό δημιουργό και το βιβλικό υπερπέραν του Κόσμου. Αντιλαμβάνεται το Θείο στην εγκοσμιότητά του, που ενυπάρχει «ως γονιμοποιός φύση», ως δύναμη εσωτερική μέσα στο «Είναι-Κόσμος». Το Θείο μετουσιώνεται σε Άπειρη Φύση που δρα κοσμικά σε κάθε πεπερασμένο ον. Έτσι, άπειρο και πεπερασμένο συγκροτούν ένα αντιθετικό εννοιολογικό ζεύγος που συμφιλιώνεται αρμονικά και δυναμικά. Αυτό τον Θεό-Άπειρη Φύση τον θεωρεί ως μια ενότητα που υπερβαίνει τις αντιθέσεις και δεν μπορούμε να τον συλλάβουμε με πεπερασμένους προσδιορισμούς, γι΄αυτό η εσώτατη ουσία του είναι αδιάγνωστη (αποφατική θεολογία). Νοείται όμως, ως η ανεξάντλητη και άπειρη εγκόσμια δύναμη, η natura naturans, η οποία διαρκώς μεταβαλλόμενη, διαμορφώνεται και εκφράζεται νομοτελειακά και σκόπιμα ως natura naturata. Η σκέψη του Bruno, ότι η υπερβατικότητα του Θείου δεν μπορεί να συλληφθεί και αναγνωρίζεται μόνο αποφατικά εμπνέεται από τον νεοπλατωνιστή Πλωτίνο. Αυτή η εξομοίωση της ουσίας του Θεού και του Κόσμου είναι μια θεώρηση που εμπνέει την αναγεννησιακή φιλοσοφία της φύσης. Ο μεταφυσικός μυστικισμός του Bruno συνέβαλε αποφασιστικά στην αναβίωση της υλιστικής θεωρίας των αρχαίων ατομικών. Ο Bruno χρησιμοποίησε τον αρχαίο ατομισμό ως μεταφυσικό υπόβαθρο για την πανθεϊστική θεωρία του, η οποία όπως είπαμε, ταύτιζε τον Θεό με τη φύση και τη νομοτέλειά της. Επίσης, επιχειρηματολόγησε υπέρ της ύπαρξης μιας απειρίας κόσμων.

ανοιχτή σκέψη giordano bruno 

αρμονικές χαράξεις

pyramidal Vs. dynamic composition

χίασμα

Έχω οπτικά αντικείµενα επειδή έχω ένα οπτικό πεδίο στο οποίο ο πλούτος (richness)και η καθαρότητα (clarity) είναι σε ισορροπία µεταξύ τους, και επειδή αυτά τα δύο αιτήµατα (demands), καθένα από τα οποία εάν το πάρουµε ξεχωριστά µπορεί να συνεχιστεί στο άπειρο, όταν είναι µαζί (brought together), δηµιουργούν ένα αποκορύφωµα και µια optimum ισορροπία στην αντιληπτική διαδικασία. Κατά τον ίδιο τρόπο, αυτό που ονοµάζω εµπειρία του πράγµατος ή της πραγµατικότητας- όχι µόνο µια πραγµατικότητα- για- την όραση ή για-την αφή, αλλά µια απόλυτη πραγµατικότητα- είναι η πλήρης µου συνύπαρξη µε το φαινόµενο, τη στιγµή που είναι στο µέγιστο της άρθρωσής του, και που τα «δεδοµένα των διαφορετικών αισθήσεων» κατευθύνονται προς αυτόν τον ένα πόλο (ΦΑ 371)

"Το χρώμα στη ζωγραφική:Merleau-Ponty" διπλ.εργασία της Εύη Γραμμάτη, pdf p.14


aura

αλυσίδες

πάει μια δεκαετία που βρέθηκα σ'ένα εργατικό προάστιο της μαδρίτης, να επισκεφτώ τη maru- μια εξηντάχρονη γυναίκα με ύψος βία 1.50 και μπάσα φωνή απ'το τσιγάρο, μακρινή μου συγγενή. ήταν περήφανη για το νεόδμητο διαμέρισμα που στέγαζε την ίδια, την κόρη με το γαμπρό και τον εγγονό της, οικονομίες μιας ζωής δύσκολης που έγιναν τοίχοι, έπιπλα απ'το ικέα και πορσελάνινα μπιμπελό. ένα πρωινό με πήρε απ'το χέρι και μου είπε με τόνο εμπιστευτικό "έλα, πάμε για καφεδάκι με την a., είναι απ'την αργεντινή". κάθε πρωί πριν πάνε για το μεροκάματο, βρισκόντουσαν κι έλεγαν τα δικά τους.συναντήσαμε τη μεσόκοπη γυναίκα που η μοίρα της χώρας της την έστειλε μετανάστρια λίγο πριν τη σύνταξη. θυμάμαι την εικόνα τους, καθισμένες μπροστά απ'τη τζαμαρία του άδειου συνοικιακού καφενείου, να τα λένε σιγανά, η a., να κοιτάει με τα μάτια χαμηλωμένα το φλυτζάνι του ζεστού καφέ πάνω στην κίτρινη φορμάικα. μια εικόνα απώλειας και αλληλεγγύης.
στο πρόσφατο ταξίδι μου στη νέα υόρκη, συχνά με ρώτησαν πώς είναι να ζει κανείς στην κρίση. συχνά μου ξαναήρθε στη μνήμη εκείνη η παλιά εικόνα, τότε που κοίταζα με συμπάθεια και με την ασφάλεια της απόστασης πως σε μας δεν θα συνέβαινε κάτι τέτοιο.

chained

Attachment theory_Bowlby

Attachment theory describes the dynamics of long-term relationships between humans. Its most important tenet is that an infant needs to develop a relationship with at least one primary caregiver for social and emotional development to occur normally. Attachment theory explains how much the parents relationship with the child influences development. Attachment theory is an interdisciplinary study encompassing the fields of psychological, evolutionary, and ethological theory. Immediately after World War II, homeless and orphaned children presented many difficulties, and psychiatrist and psychoanalyst John Bowlby was asked by the UN to write a pamphlet on the issue which he entitled Maternal deprivation. Attachment theory grew out of his subsequent work on the issues raised.

Infants become attached to individuals who are sensitive and responsive in social interactions with them, and who remain as consistent caregivers for some months during the period from about six months to two years of age. When an infant begins to crawl and walk they begin to use attachment figures (familiar people) as a secure base to explore from and return to. Caregivers' responses lead to the development of patterns of attachment; these, in turn, lead to internal working models which will guide the individual's perceptions, emotions, thoughts and expectations in later relationships. Separation anxiety or grief following the loss of an attachment figure is considered to be a normal and adaptive response for an attached infant. These behaviours may have evolved because they increase the probability of survival of the child.

Attachment_theory

αντικειμενότροπες σχέσεις ΕΔΜ

Cage στη στέγη

ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους δημιούργησαν αυτή τη μοναδική ατμόσφαιρα στο χθεσινό αφιέρωμα στον Cage στη στέγη γραμμάτων και τεχνών. και ειδικά σ'αυτά τα παιδιά από το μουσικό λύκειο παλλήνης, που έφτιαξαν ένα ξέφωτο ηρεμίας και χαράς, ένα άλλο παράδειγμα.

group dynamics_bion

Wilfred Bion's observations about the role of group processes in group dynamics are set out in Experiences in Groups where he refers to recurrent emotional states of groups as basic assumptions. Bion argues that in every group, two groups are actually present: the work group, and the basic assumption group. The work group is that aspect of group functioning which has to do with the primary task of the group - what the group has formed to accomplish; will 'keep the group anchored to a sophisticated and rational level of behaviour'. The basic assumption group describes the tacit underlying assumptions on which the behaviour of the group is based. Bion specifically identified three basic assumptions: dependency, fight-flight, and pairing.When a group adopts any one of these basic assumptions, it interferes with the task the group is attempting to accomplish. Bion believed that interpretation by the therapist of this aspect of group dynamics would result in insight regarding effective group work.
In dependency, the essential aim of the group is to attain security through, and have its members protected by, one individual. The basic assumption in this group culture seems to be that an external object exists whose function it is to provide security for the immature individual.The group members behave passively, and act as though the leader, by contrast, is omnipotent and omniscient. For example, the leader may pose a question only to be greeted with docile silence, as though he or she had not spoken at all. The leader may be idealized into a kind of god who can take care of his or her children, and some especially ambitious leaders may be susceptible to this role. Resentment at being dependent may eventually lead the group members to "take down" the leader, and then search for a new leader to repeat the process.
In the basic assumption of fight-flight, the group behaves as though it has met to preserve itself at all costs, and that this can only be done by running away from someone or fighting someone or something. In fight, the group may be characterized by aggressiveness and hostility; in flight, the group may chit-chat, tell stories, arrive late or any other activities that serve to avoid addressing the task at hand. The leader for this sort of group is one who can mobilize the group for attack, or lead it in flight.
The final basic assumption group, pairing, exists on the assumption that the group has met for the purpose of reproduction - the basic assumption that two people can be met together for only one purpose, and that a sexual one'^. Two people, regardless the sex of either, carry out the work of the group through their continued interaction. The remaining group members listen eagerly and attentively with a sense of relief and hopeful anticipation.

Wilfred Bion

faces

ny see II

ny see

suninside III

my nyc

self organization

Self-organization is the spontaneous often seemingly purposeful formation of spatial, temporal, spatiotemporal structures or functions in systems composed of few or many components. In physics, chemistry and biology self-organization occurs in open systems driven away from thermal equilibrium. The process of self-organization can be found in many other fields also, such as economy, sociology, medicine, technology.

http://www.scholarpedia.org/article/Self-organization

άλογο και ερμηνευτική

εμπρός minimaximum 24/10

Το ΕΜΠΡΟΣ, ένα ιστορικό κτήριο και σημαντικό θέατρο στο κέντρο της Αθήνας που παρέμενε κλειστό κι ανενεργό για χρόνια, τέθηκε εκ νέου σε λειτουργία το Νοέμβρη του 2011 με την πρωτοβουλία κατάληψης και ενεργοποίησης του χώρου από την Κίνηση Μαβίλη και με τη συμμετοχή και στήριξη της Κίνησης Κατοίκων Ψυρρή και πάρα πολλών καλλιτεχνών και θεωρητικών των παραστατικών τεχνών, της μουσικής, των εικαστικών. Ενδεικτικά, το πρόγραμμα της ενεργοποίησης του Νοέμβρη βρίσκεται ::: εδώ. 

ΕΜΠΡΟΣ SOS 

Mετά από σχεδόν ένα χρόνο καλλιτεχνικών δράσεων στο θέατρο Εμπρός, η νεοσυσταθείσα ΕΤΑΔ (πρώην ΚΕΔ -εταιρεία διαχείρισης ακινήτων του Δημοσίου) προβαίνει στο κλείσιμο του καλλιτεχνικού και κοινωνικού χώρου του Εμπρός την επόμενη Πέμπτη 25 Οκτωβρίου με την συνδρομή της Αστυνομίας . Η επιστολή μας στην κυρία Κόλλια(ΕΤΑΔ) υπάρχει εδώ και την στηρίζουν 733 άτομα μέχρι τώρα από τον χώρο των τεχνών, του πολιτισμού, της εκπαίδευσης, της γειτονιάς του Ψυρρή, κ.ά. καθώς και φορείς από την Ελλάδα και το Εξωτερικό. Επιστολή των κατοικών του Ψυρρή προς ΕΤΑΔ υπάρχει εδώ

Αν θέλετε να στηρίξετε την ενεργοποίηση του Εμπρός Υπογράψτε και Προωθήστε το δημόσιο petition που υπάρχει εδώ 
SAVE EMBROS in Greece: Culture under treat | Online Petition ή στείλτε μας ένα μαιλ στο kinisimavili@gmail.com με ονοματεπώνυμο και ιδιότητα.

https://www.minimaximum.gr
http://kinisimavili.blogspot.gr/

au claire de la lune

φτερά και πούπουλα

1990, φλεβάρης, στον υπόγειο του λονδίνου. μέσα στο βαγόνι καθόμαστε με τα μούτρα κατεβασμένα η παρέα μου κι εγώ. μόλις έχω βγει από ένα αποτυχημένο interview για τη σχολή που ήθελα, κοιτάω δάπεδο. ένας ψηλός αλλόκοτος τύπος με πλησιάζει και κάτι μου λέει. μεσ' τη σκοτούρα μου σκέφτομαι ότι μου ζητάει ψιλά. μου πιάνει το χέρι, κρύβει κάτι στην παλάμη μου και μου λέει κάτι σαν "άφησέ το ελεύθερο και θα σου φέρει ευτυχία". κοιτάζω στη χούφτα μου και βλέπω μια ζωντανή πασχαλίτσα. ο τύπος έχει εξαφανιστεί πριν προλάβω να πω ευχαριστώ.
1999, νέα υόρκη, χειμώνας, -27 c με τρελό wind chill. φορώντας τα πάντα, βγαίνω με "απαγορευτικό" να πάω στο σπίτι ενός φίλου. με το που βγαίνω απ'τον σταθμό, καθηλώνομαι από το κρύο. σταματάει από μόνος του ταξιτζής, ανοίγει την πόρτα και με τραβάει μέσα, ανάβει το καλοριφέρ φουλ ενώ με βρίζει "fuckin' idiot!" και με αφήνει δυο τετράγωνα πιο κάτω στην πόρτα του σπιτιού που πήγαινα. αρνήθηκε να πάρει χρήματα.
2000, άνοιξη στη union square. ερωτική απογοήτευση. κάθομαι στο αγαπημένο μου παγκάκι και καπνίζω ένα τσιγάρο στο μούχρωμα. μια ηλικιωμένη κυρία, μαύρη, προσπερνάει, ξαναγυρνάει και μου λέει σαν να περιγράφει φυσικό φαινόμενο :"oh my god, look at you!you are so beautiful!enjoy my child, enjoy!".
2001 stop over στη Μποκοτά. πάμε με την τότε συγκάτοικο να δούμε μια έκθεση στην εθνική τους βιβλιοθήκη. μας συστήνεται ένας πιτσιρικάς φοιτητής και μας τριγυρνάει στην πόλη και μέχρι το αεροδρόμιο για να μην πάθουμε τίποτα.
2008, δεκέμβρης, τρίτη νύχτα των γεγονότων. αποφασίζω να βγω απ'το σπίτι και να πάω ως την ομόνοια να δω τι γίνεται. φτάνω στην ευριπίδου και είναι σβηστά τα φώτα σ'όλη την περιοχή. μια μικροσυμμορία κινείται ύποπτα προς το μέρος μου. ένας άντρας μισομεθυσμένος πετιέται απ΄το πουθενά, με ρωτάει το μικρό μου και με συνοδεύει με ασφάλεια μέχρι την ομόνοια.
2012 αύγουστος, αίγινα, οικία καραπάνου. στο πίσω μέρος ενός μικρού κάδρου που εικονίζει ένα αγγελάκι, κάποιοι μάλλον επισκέπτες έχουν αφήσει ένα μήνυμα αγάπης για τα θύματα και τους επιζώντες της 11ης σεπτεμβρίου "you will find the strength to rise".

δεν πιστεύω ούτε σε φτερούγες ούτε σε κέρατα. αυτό που πιστεύω είναι ότι αυτήν εδώ την ταπεινή ζωή, άλλοι προσπαθούν να την κάνουν παράδεισο κι άλλοι κόλαση. κι ότι χωρίς το απροϋπόθετο καλό -την ενσυναίσθηση για τον εαυτό, για τους άλλους, δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνία.

folk songs

no one reads my silence like U do

noise Vs. silence


"A thing, until it is everything, is noise, and once it is everything, it is silence".
 [Antonio Porcia]

art moves in mysterious ways

κάποιες αγάπες μένουν κρυφές στο χωροχρόνο. συνήθιζαν παρόλαυτά να αφήνουν μηνύματα εδώ κι εκεί που φανέρωναν το συναίσθημά τους. το παιχνίδι τους ήταν κοινωνικά επικίνδυνο, γιατί αν τύχαινε το ραβασάκι να παραληφθεί δημοσίως και να σκάσει ο άλλος στα γέλια, όλοι γύρναγαν και κοιτούσαν παραξενεμένοι. το στοίχημα λοιπόν ήταν απλό: ποιός θα κάνει τον άλλο να γελάσει.
μια φορά έτυχε να τη δει στον ύπνο του στεναχωρημένη, δεν είχε λέει μαλλιά και φρύδια. ήξερε τι έπρεπε να κάνει: έφτιαξε το πορτραίτο του ντυμένος γυναίκα (πάντα την κέρδιζε με κάτι τέτοια) προσπαθώντας κι ο ίδιος να συγκρατηθεί για να μην τους πάρουν χαμπάρι.
ε αυτή τη φορά του χρώσταγε μια απάντηση.

post restante

We cast this message into the cosmos... Of the 200 billion stars in the
Milky Way galaxy, some -- perhaps many -- may have inhabited planets and space faring civilizations. If one such civilization intercepts Voyager and can understand these recorded contents, here is our message: We are trying to survive our time so we may live into yours.
We hope some day, having solved the problems we face, to join a community of Galactic Civilizations. This record represents our hope and our determination and our goodwill in a vast and awesome universe.

η ιστορία των ανθρώπων, αυτή η αναζήτηση του νοήματος στο κενό, το αθεμελίωτο είναι του κόσμου, είναι γεμάτη από ανεπίδοτα μηνύματα έκκλησης στον Άλλο, τη ριζική ετερότητα.προσευχές σ'έναν άγνωστο θεό, επιστολές σ'έναν εραστή που δεν φανερώνει το πρόσωπό του, μηνύματα σ'έναν ξένο που μιλάει μια ακατάληπτη για εμάς γλώσσα. φανταστήκαμε με κάθε δύναμη το ενδεχόμενο μιας τέτοιας συνάντησης. κάποιοι είδαν τον ολοκληρωτικό φόβο και την καταστροφή, το θάνατο. κάποιοι την ελπίδα της ειρήνης και της συνύπαρξης σε μια σχέση που να δίνει νόημα, φως και χαρά στο χάος.αυτό το διάστημα που μας χωρίζει από τον παραλήπτη, εκτείνεται τελικά στο χώρο ή στο χρόνο; μήπως θα έπρεπε να αναγνώσουμε αυτά τα μηνύματα παίρνοντάς τα προσωπικά;

hyperbolic love

bread and wine

Round about the city rests. The illuminated streets grow

Quiet, and coaches rush along, adorned with torches.

Men go home to rest, filled with the day's pleasures;

Busy minds weigh up profit and loss contentedly

At home. The busy marketplace comes to rest,

Vacant now of flowers and grapes and crafts.

But the music of strings sounds in distant gardens:

Perhaps lovers play there, or a lonely man thinks

About distant friends, and about his own youth.

Rushing fountains flow by fragrant flower beds,

Bells ring softly in the twilight air, and a watchman

Calls out the hour, mindful of the time.

Now a breeze rises and touches the crest of the grove —

Look how the moon, like the shadow of our earth,

Also rises stealthily! Phantastical night comes,

Full of stars, unconcerned probably about us —

Astonishing night shines, a stranger among humans,

Sadly over the mountain tops, in splendor. 




Friedrich Holderlin

Η σκέψη στην θεογονική και κοσμογονική εποχή: Όμηρος και Ησίοδος

Στα έργα του Ομήρου και του Ησίοδου, της λυρικής ποίησης και της αττικής τραγωδίας, κυοφορείται μια μετουσίωση της ανθρώπινης σκέψης. Από τη μυθική σκέψη και τις φαντασιακές αναπαραστάσεις των θεογονικών προτύπων εξήγησης του κόσμου, μεταβαίνουμε σταδιακά σε κοσμογονικές μυθολογικές παραστάσεις, που αναγγέλουν τη φυσιοκρατική θεώρηση του κόσμου μέσω του φιλοσοφικού τρόπου σκέψης που εδράζεται στο Λόγο. Από τις ζωομορφικές και ανθρωπομορφικές δομές των θεογονικών μύθων που επιχειρούν να εξηγήσουν την καταγωγή του κόσμου και την ιεραρχία των ποικίλων μυθικών μορφών του, προβάλλονται σταδιακά οι κοσμογονικές συμβολικές μορφές που διατυπώνουν απρόσωπες εξηγήσεις για την ουσία και τη δομή του κόσμου. Αυτή η συμβολική μεταβολή θα νοηματοδοτήσει την καινούρια πνευματική εμπειρία και θα συντάξει το εννοιολογικό σύστημα της φυσιοκρατικής φιλοσοφίας των προσωκρατικών, το οποίο διερευνά και αναζητά την απρόσωπη αιτία του κόσμου. ¨ομως οι αρχέγονες φαντασιακές δομές και τα μυθικά θεογονικά πρότυπα του κόσμου παρά τις εννοιολογικές αλλαγές των εξηγηματικών σχημάτων, διατήρησαν, ως ένα βαθμό, τις μυθικές θεματικές τους στο πνευματικό ασυνείδητο του επιστημονικού τρόπου σκέψης. Άλλωστε ο Λόγος είναι ένας άλλος συμβολισμός έναντι του Μύθου με τον οποίο σχετίζεται αλλά δεν ταυτίζεται.


[Αλέξης Καρπούζος, Το χρονικό της σκέψης , εκδ.Εργαστηρίου Σκέψης 2012]

scribd.

λευκή οπή

Ω..U

με τις καλύτερες προθέσεις...

  
                   
                   
                   
               

σέπαλα

τελευταίο συμπέρασμα

μετά από δυο βδομάδες σε κώμα, άνοιξε τα μάτια, είπε: "περάσαμε καλά, περάσαμε κι άσχημα.θειός σχωρέστον"- εκεί κατέληξε. κυριολεκτικά.
σκέφτομαι σε ποιά κουντερική ατάκα μπορεί να βρεθείς να καταλήξεις. ελπίζω να είμαι τυχερή, να πω ένα σκέτο "ναι", ή "δέχομαι" ή κάτι τέτοιο. σαν η ερώτηση να έρχεται από τον
 Μεταμορφωτή που ρωτάει "κι άξιζε τον πόνο;" ή "να σε κάνω τριαντάφυλλο;" ή "τα φτιάχνουμε κοπελιά;"

gegensprechstadt

κοιμήθηκα ελάχιστα
αυτόν τον αιώνα!
μια δυο τρεις
δυο τρεις-τέσσερις
ή πέντε ώρες
τη νύχτα, ή το μήνα
ή το χρόνο
τότε, την εποχή του σύντομου ύπνου
πολλά πράγματα ήταν ακόμη αληθινά
ο χρόνος είχε χρόνο
κι ήσουν γυμνός
αν είχες την υπομονή
να ξεντυθείς

μίλησα ελάχιστα
αυτόν τον αιώνα!
μια δυο τρεις
δυο τρεις-τέσσερις
ή πέντε λέξεις ίσως
ή προτάσεις, ή γλώσσες
δεν υπήρχε ακόμα η 11η Σεπτεμβρίου
ούτε η 3η Οκτωβρίου
ούτε και η 15 Μαρτίου
η περίσταση ήταν λοιπόν ευνοϊκή
ν'αφήσεις το χρόνο ελεύθερο
να υποδυθεί επιτέλους το χώρο






[απόσπασμα "Πόλη αμφίδρομης επικοινωνίας- ground zero" του Γκέρχαρντ Φάλκνερ, μετ. Μ.Αγαθαγγελίδου, εκδ.Γαβριηλίδης Αθήνα 2011]

c_lambing

γενναίο μου πλάσμα

και μην ξεχάσεις

ο δρόμος

πρωτοχαράχτηκε

απ’το σύννεφο

mare serenitatis

αγκάλιασμα

όταν το παιδί  ήταν παιδί, ήταν απόλυτα εξαρτημένο.
αναγκάστηκε να κάνει τα πάντα για να επιβιώσει,
για να πάρει τη λειψή φροντίδα που του προσφέρθηκε.
προσαρμόστηκε φτιάχνοντας παρακόσμους
και στέλνοντας στη σκιά ό,τι πιο πολύτιμο είχε,
ό,τι το έκανε μοναδικό κι ανεπανάληπτο.
για να προστατευτεί, σήκωσε τοίχους κι άμυνες
που ενώ τότε του ήταν απαραίτητες,
σήμερα  μονώνουν το συναίσθημά του
και την επιθυμία του να λάβει και να δώσει
τη φροντίδα και την αγάπη που του έλειψε.

κοίτα αυτό το παιδάκι, πάρτο αγκαλιά
και βάλτο στην καρδιά σου για πάντα.

σκούρο άσπρο ΙΙ

personal miracles

immortal

 

As the stars of the heaven,

 and as the sand 

which is upon the 

sea shore.

σκούρο άσπρο

διαφάνεια

http://hegel-platon.blogspot.gr/2012/07/camus_15.html

Εραστής, ο ίδιος, του φωτός, του φυσικού φωτός της ζωής και μάλιστα της μεσογειακής ζωής, συγκεντρώνει πάντοτε το βλέμμα του όχι «στα αργότερα» ενός κόσμου, που δεν ξέρουμε πώς και πότε θα έλθει, αλλά στο παροντικό, στο άμεσο, στο πλούσιο, από γήινη ευφροσύνη και φως, εκάστοτε εδώ και τώρα υπάρχειν. Η φυσική ομορφιά, δηλαδή η φυσικότητα του Είναι μας, της συνείδησής μας, η μη εμπλεκόμενη ή μη παραδεδομένη μέσα στις παρεμβατικές και όχι λιγότερο επεμβατικές «εκλογικεύσεις» των επιτήδειων συστημικών εν παντί καιρώ, οφείλει να είναι η πηγή της ενότητάς μας. Η αληθινή μας ενότητα δεν ενδημεί σε κάποια βασίλεια του θεού, των πνευμάτων ή των «χαρισματικών» ηγεμόνων, αλλά στη σύζευξή μας με το φως του θνητού ήλιου. 

empathy box _1a

| ακουμπώντας όλη την πίσω πλευρά στη ζεστή άμμο με τα μάτια κλειστά. το φως διαπερνάει τα βλέφαρα σε μια κυανή απόχρωση. οι ριπές του ανέμου αλλάζουν κατευθύνσεις, στροβιλίζονται στα μαλλία, στο κοίλο του αυτιού, στο δέρμα. στο βάθος ακούγεται η μπάσα βοή του στους βράχους. και κάποιες απόμακρες ομιλίες που χάνονται στον παφλασμό των κυμάτων |

moon

coincidence makes sense only with U

hyper

Symmetry from Everynone on Vimeo.



ways of coin.siding

iDentifying Walter

Personal Responsibility Under Dictatorship

For only if we assume that there exists a human faculty which enables us to judge rationally without being carried away by either emotion or self-interest, and which at the same time functions spontaneously, that is to say, is not bound by standards and rules under which particular cases are simply subsumed, but on the contrary, produces its own principles by virtue of the judging activity itself; only under this assumption can we risk ourselves on this  very slippery moral ground with some hope of finding firm footing. (Arendt, Responsibility and Judgment, p. 27)


http://therelativeabsolute.wordpress.com/2012/06/28/neh-seminar-day-3-judging-without-banisters/

αμοιβαία πληροφορία ΙΙΙ

το σκάνδαλο της ασχήμιας

minimaximum@broadway 19/06/12

http://astronayths.blogspot.gr/2012/06/minimaximum-cities-and-desire.html

 

"Από εκεί, μετά από έξι μέρες και εφτά νύχτες, φτάνεις στη Ζωβαΐδα, πόλη λευκή, εκτεθειμένη στο φεγγάρι, με δρόμους που τυλίγονται μεταξύ τους σαν κουβάρι. Αυτή την ιστορία διηγούνται για την ίδρυσή της: Άνθρωποι από διαφορετικά έθνη είδαν το ίδιο όνειρο...μια γυναίκα να τρέχει νύχτα μέσα σε μια άγνωστη πόλη. Την είδαν από πίσω, είχε μακριά μαλλιά και ήταν γυμνή. Ονειρεύτηκαν πως την ακολουθούσαν.Γυρίζοντας από δω και από κει την έχασαν. Μετά το όνειρο ξεκίνησαν ψάχνοντας για εκείνη την πόλη. Δεν την βρήκαν πουθενά. Αλλά βρέθηκαν μεταξύ τους. Αποφάσισαν να χτίσουν μία πόλη όπως στο όνειρο. Για τη χάραξη των δρόμων ακολούθησαν τις διαδρομές της καταδίωξης τους. Στο σημείο που ο καθένας τους είχε χάσει τα ίχνη της γυναίκας διαμόρφωσε χώρους και τείχη αλλιώτικα απο αυτά του ονείρου, ώστε εκείνη να μην μπορέσει να ξεφύγει πάλι.

Αυτή ήταν η πόλη Ζωβαΐδα, όπου εγκαταστάθηκαν περιμένοντας πως κάποια νύχτα θα επαναλαμβανόταν η ίδια σκηνή. Όμως κανείς τους, ούτε στον ύπνο, ούτε στο ξύπνιο δεν ξαναείδε τη γυναίκα. Οι δρόμοι της πόλης ήταν οι δρόμοι όπου πήγαιναν κάθε μέρα να δουλέψουν, χωρίς πια να έχουν καμμιά σχέση με την καταδίωξη που είχαν ονειρευτεί. Κάτι που είχε ξεχαστεί από καιρό.

Καινούργιοι άνθρωποι έφτασαν, από άλλα μέρη, έχοντας δει το ίδιο όνειρο. Αναγνώρισαν στην πόλη Ζωβαΐδα κάτι από τους δρόμους του ονείρου και άλλαξαν τη θέση που είχαν οι στοές και τα σκαλοπάτια για να μοιάζουν περισσότερο με τη διαδρομή της κυνηγημένης γυναίκας, αλλά και για να μην απομείνει κανένας δρόμος διαφυγής στο σημείο που είχε ξεφύγει.

Εκείνοι που είχαν φτάσει πρώτοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ήταν εκείνο που τράβηξε όλους αυτούς τους ανθρώπους στη Ζωβαΐδα, σ΄αυτή την άσχημη πόλη, σ΄αυτή την παγίδα."

(Αόρατες πόλεις ,Πόλεις και Επιθυμία 5, Ίταλο Καλβίνο)

αόρατες πόλεις

Mitchell Joachim and Maria Aiolova (Terreform ONE & Planetary One): Urbaneering Brooklyn 2110: Ecological City of the Future.

διπλοθλαστικότητα

λιθώνας

τους διαίνοντες παγετώνες μου
με τα χέρια σου άπλωσα
σιωπηλά τ'αναφίλησα
τρυφερό μου αγκάλιασμα

ωκεάνειο_συνάντηση