Στο βιβλίο “εισαγωγή στην κατανοητική φιλοσοφία - η περιπέτεια της ανθρώπινης χειραφέτησης” ιχνηλατούμε τη μακρυτενή πορεία του Λόγου προς την αυτογνωσία του και παρουσιάζουμε συνοπτικά τα ρεύματα και τα υπο-ρεύματα της φιλοσοφικής, κοινωνιολογικής και ψυχολογικής σκέψης που συνέβαλαν αποφασιστικά στη χειραφέτηση της Διάνοιας-Νόησης, δηλαδή του Λόγου και της Γνώσης, από το μυστικισμό, το σκοταδισμό, τις προλήψεις και τις προκαταλήψεις που νοηματοδοτούσαν την εμπειρία της κοινωνικής πρακτικής σ'όλες τις ιστορικές εποχές του Δυτικού Πολιτισμού... Παράλληλα, όμως, διαπιστώνουμε ότι από τις απαρχές της φιλοσοφικής προβληματικής του Λόγου και σ’όλη τη μακραίωνη περιπέτειά του και παρά τις πολλαπλές εκφάνσεις του και τις νοηματικές μετουσιώσεις που προσέλαβε στα εκάστοτε κοινωνικά συστήματα που γνώρισε η ανθρωπότητα, εντούτοις ένα δομικό στοιχείο διατηρείται ίδιο και αδιαφοροποίητο στον λογικό πυρήνα του Λόγου: ο αυτο-αναφορικός και αυτο-νοηματοδοτικός χαρακτήρας του όλου ορθολογιστικού εγχειρήματος αποτελεί την εγγενή Ιδεολογική του επένδυση με την οποία ταυτίστηκε ιστορικά η φιλοσοφική σκέψη.
Ο αυτό-αναφορικός χαρακτήρας του Λόγου χαρακτηρίζεται από την απολυτοποίηση της αξιακής χρήσης του “ορθού λόγου”, την παραγωγή αφαιρετικής ανθρωποκεντρικής υπεραξίας, η οποία οδηγεί στις μεταφυσικές διαιρέσεις και διακρίσεις και το θετικισμό που πάντοτε ελλόχευαν στον λογικό πυρήνα του Ορθολογικού τρόπου σκέψης και που βέβαια οδήγησε στη θλιβερή μετεξέλιξή του σ’ έναν άκρατο επιστημονισμό-θετικισμό στους νεότερους χρόνους. Βέβαια στη μακραίωνη ιστορία της φιλοσοφικής σκέψης υπήρξαν ρεύματα σκέψης και ρωμαλέες φωνές, που επιχείρησαν να “ανοίξουν” τον ορίζοντα του στοχασμού, πέραν από το αυτο-οριζόμενο Υποκείμενο και τις Ιδεολογικές του ταυτίσεις. Η σύγχρονη σκέψη διευρύνει περαιτέρω τον ορίζοντα της ανθρώπινης κατανόησης και μας καλεί: Πέραν του ανθρώπου, μαζί με τον άνθρωπο....... στον Κόσμο. Ο μετέωρος άνθρωπος ως κοσμικό απόσπασμα.....
[Α.Καρπούζος,πρόλογος,ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ Η περιπέτεια της ανθρώπινης χειραφέτησης]
skip to main |
skip to sidebar
R/e-cycling in modern Territories
θ
Blog Archive
-
▼
2011
(198)
-
▼
May
(30)
- η ιεροτελεστεία της άνοιξης
- ο κύκλος του αίματος
- et in arcadia ego
- helium
- πτ_έρως και μαν(τ)ική ικανότητα
- έξω
- Pina ή ένα μαντείο στο Wuppertal (χοροδικτύωση)
- farewell Siegfried
- Χ,Ψ,Ζ*
- emergent space(time)
- firevox
- παρασκευή και 13
- eros Vs icarus
- eros Vs minotaurs
- το πλήρωμα του χρόνου
- το σκάρωμα του χρόνου
- μύωπες
- Κάθετα στην Καρτεσίου , στρίβεις Σπινόζα
- στα βιολογικά (οδ. Σπινόζα 30)
- στο υαλοπωλείο (οδ.Σπινόζα 34α)
- στο internet cafe (οδ.Σπινόζα 151)
- νάρκισσος κι επιλεκτική κώφωση_schwa indogermanicum
- η γένεση της αμφιβολίας
- turning the public sphere inside out_is it possible?
- connexio_Αγγελόπουλος-Καβάφης
- χαίρε
- extreme sports_meeting the alien
- last years upcoming future
- στη μικρή πλατεία
- Μετρ 1
-
▼
May
(30)
7 comments:
όποιος ενδιαφέρεται να λάβει το βιβλίο σε pdf, ας μου γράψει στο katsariπαπάκιgmail.com
Ευχαριστώ για την προσφορά αλλά έχω την εντύπωση οτι η Λογική και η Επιστήμη έβγαλαν την ανθρωπότητα από τα σκοτάδια του Μυστικισμού και των προλήψεων.
Να γυρίσουμε πίσω τώρα?
Εχω τις ενστάσεις μου.
-Το κείμενο πάντως με βοηθάει να ξεκαθαρίζω τις αντιρρήσεις μου-
αυτό που νομίζω λέει το κείμενο είναι οτι ο μυστικισμός επιστρέφει όταν η επιστήμη γίνεται απόλυτη αρχή, τίθεται ως μοναδική αλήθεια, παραγνωρίζοντας οτι πρόκειται κατά βάθος για αφήγηση που ξεκινάει απο κάποιες μεταφυσικές παραδοχές,ιδεολογικές προβολές κλπ.όπως επίσης οτι η Λογική, αδυνατεί να εκφράσει εξ'ολοκλήρου την ανθρώπινη κατάσταση.αυτές οι επισημάνσεις δεν αναιρούν την αξία ούτε της Επιστήμης ούτε της Λογικής, αλλά επιχειρούν να δείξουν ένα σύγχρονο μυστικισμό που τελικά είναι ανορθολογικός.
θα αναρτήσω ίσως και μερικά ακόμα αποσπάσματα.αν παρόλαυτά θελήσεις το κείμενο για να ξεκαθαρίσεις περισσότερο τις αντιρρήσεις σου, είναι στην διάθεσή σου :-)
θα μ'ενδιέφερε η απόψή σου
Ο ανθρωπος είναι ένα μίγμα που κυριαρχείται κατά πολύ από το ασυνείδητο αλλά και από το συνειδητό- την λογική-
Επομένως οι σκέψεις και οι πράξεις του είναι πολλές φορές η συνισταμένη και των δυο τάσεων.
Κυριάρχησε πάνω στην Φύση χάριν της επιστημονικής σκέψης όσες φορές κατάφερνε να ξεπεράσει το άλογο τμήμα του.
Ο αγώνας διεξάγεται καθημερινά σε κάθε άνθρωπο.
Ομως με ενδιαφέρον περιμένω νέα σου.
σκέφτομαι τι να σου γράψω, καμμιά φορά με τέτοιες συζητήσεις έχω την αίσθηση οτι βάζουμε κάτω το "filioque" :)
η σκέψη πυροδοτείται απο ένα συναίσθημα, το οποίο μετασχηματίζεται σε λόγο, και αρθρώνεται με τη λογική.
οι πράξεις μας όπως λες είναι συνισταμένη και του συνειδητού και του ασυνείδητου, όμως συχνά αυτό που μοιάζει να είναι απόφαση με βάση τη λογική, πηγάζει απο ένα συναισθηματικό υπόβαθρο, ένα αδιανόητο πλέγμα αναμνήσεων/δεδομένων που ενώ είναι προσωπικό, τίνει να είναι μη υποκειμενικό(αυτό είναι μεγάλη συζήτηση και το λέω κάπως χοντροκομένα).για παράδειγμα, παίρνουμε μια πολιτική απόφαση "α",νομίζοντας οτι κρίνουμε βάση ιδεολογικών δεδομένων, αλλά μπορεί κατά βάθος ο τρόπος που επιλέγουμε τα δεδομένα αυτά να πηγάζει απο κάποιο βαθύτερο ψυχικό επίπεδο (οικογενειακές σχέσεις πχ)
επίσης, άποψή μου είναι οτι τα πρόσφατα οικολογικά ατυχήματα μεγάλης κλίμακας δείχνουν πως ο άνθρωπος δεν κυριάρχησε πάνω στη Φύση.και η αλαζονία του έγκειται ακριβώς στον ίδιο τον διαχωρισμό "άνθρωπος-φύση" και στην ψευδαίσθηση της κυριαρχίας, και εν γένη του διπόλου "άρχων-αρχόμενος".πρέπει να ξαναβρούμε τη σχέση.
φυσικά το να μιλάμε με διαδικές αντιθέσεις, μας επιτρέπει ένα μίνιμουμ επικοινωνίας, αλλά το συνολικό φαινόμενο της επικοινωνίας(και της ύπαρξης) είναι κάτι περισσότερο απο αυτές (βλ.παρασυνεπή λογική κ.α.)
συνοπτικά θα έλεγα, οτι όταν παραγνωρίζουμε αυτές τις άφατες καταβολές των πράξεων μας, είναι που τελικά απομακρινόμαστε απο το συνειδητό νόημα, όσο κι αν αυτό μοιάζει αντιφατικό εν πρώτοις.(πχ παράλογη βία)
κλείνω με πανούση:"έχω ένα πρόβλημα για κάθε σου λύση"!!!
Συμφωνώ με αυτά που γράφεις. Ετσι είναι. Η δύναμη του ασυνείδητου είναι τις πιο πολλές φορές καθοριστική.
Ο άνθρωπος έχει καταφερει να κυριαρχήσει πάνω στην Φύση, οχι όμως και απέναντι στον ιδιο του τον εαυτό.-Εννοώ να θέσει πρώτα το κοινωνικό συμφέρον πάνω στο ιδιωτικό, εξ ου και τα τεράστια οικολογικά προβλήματα-
Γεια σου.
νωρίτερα διάβαζα άρεντ, και πώς το δημόσιο/ιδιωτικό συμφέρον καταρρέουν ταυτόχρονα
είναι άραγε ο άνθρωπος εκτός φύσης ώστε να νοείται η κυριαρχία του πάνω της;εδώ κολλάει αυτό που λέει η ανάρτηση περί προβληματικής αυτο-αναφορικότητας..
κάπως αλλιώς πρέπει να το δούμε
καλησπέρα
Post a Comment