"Εγώ είμαι του εραστή μου κι ο πόθος του για μένα".Ο όρος πόθος (tesuqah) απαντά μόνο δυο άλλες φορές στη Βίβλο και με εντελώς αρνητική σημασία.Πρώτα και κύρια εμφανίζεται με την κατάρα που πέφτει στη γυναίκα μετά την Πτώση και την απώλεια της Εδέμ, el isek tesuqatek, "και προς τον άνδρα σου η αποστροφή σου, και αυτός σου κυριεύσει'. Η κατάρα προς τον άνδρα αντίστοιχα είναι εκείνη της εργασίας : "εν ιδρώτι του προσώπου σου φαγή τον άρτον σου έως του αποστρέψαι σε εις την γην εξ ης ελήφθης, ότι ει και εις γην απελευση".Η απώλεια της Εδέμ καταδικάζει τον άνδρα στο ζυγό της εργασίας και τη γυναίκα στο ζυγό του άντρα στον οποίο στρέφει τον δικό της πόθο' η εξουσιαστική σχέση του άντρα προς τη γυναίκα, η πατριαρχία, απόρροια των καταναγκασμών της εργασίας, του κόπου, του Πόνου, αντιστρέφει/διαστρέφει την κατεύθυνση του Πόθου:η γυναίκα είναι υποκείμενο αλλά όχι αίτιο/αντικείμενο του πόθου (το μικρό α του Λακάν), στο βαθμό που είναι αντικείμενο κυριαρχίας (φαίνεται καθαρότατα η καταραμένη αντίφαση Πόνου/Πόθου).
Το εδάφιο ζ' 11 του Άσματος είναι η σωτηρία, μεσσιανική αντιστροφή του εδαφίου της Κατάρας, στο γ΄16 της Γενέσεως.Αντικειμενικότητα και υποκειμενικότητα ενώνονται και στους δύο πόλους της ερωτικής σχέσης.'Οκτάνα σημαίνει Αδάμ-συν-Εύα.." ή, όπως λέει και το Άσμα, "αδελφιδός μου μοι καγώ αυτώ/ο ποιμένων εν τοις κρίνοις" (dodi li ve ani lo/ho rohem va sosanim).Η κατάρα του Νόμου καταργείται και η Χάρις κάνει τους δυο εραστές να συναντιούνται ανάμεσα στους ερωτικούς κρίνους, κάτω απο τον Ήλιο της Δικαιοσύνης που λάμπει ως αδάμας Κο-ι-νόρ, στον παραδείσιο Κήπο του Τέλους της Ιστορίας των βασάνων της ανθρωπότητας.
[Μορφές του Μεσσιανικού, Σάββας Μιχαήλ]
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
και για όποιον δεν κατάλαβε πώς εκφράζεται η αποστροφή της γυναίκας, να αναρωτηθεί γιατί μισεί τον πατέρα του.
"Up to you [toi] first:I await only one response and it falls to you.
Thus I apostrophize.This too is a genre one can afford oneself, the apostrophe.A genre and a tone.The word-apostrophizes-speaks of the words addressed to the singular one, a live interpellation (the man of discourse or writting interrupts the continuous development of the sequence, abruptly turns toward someone, that is, something, addresses himself to you), but the word also speaks of the address to be detoured.
J.Derrida The postcard
σημ.ειωματάριο
http://simiomatariokipon.wordpress.com/2012/08/13/%CE%B7-%CE%B1%CF%86%CF%8D%CF%80%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%86%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%BD/#comment-1515
Post a Comment