Subscribe to:
Post Comments (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
R/e-cycling in modern Territories
Blog Archive
-
▼
2010
(297)
-
▼
December
(48)
- κείμαι΄ότι και νυν, κείμαι, είμαι "ξαπλωμένος", κο...
- Πηνελόπη_Οδυσσέας:υφαίνοντας το έπος
- internet as a potentially epic narrative
- της ζωής τα δώρα_U are my story teller
- language and space
- current mirror
- γλυκιά μου άνοιξη
- Dybbuk ή ο Άνθρωπος των Μεταιχμίων
- erbarme dich
- Proxy servers_το νέο γκέτο
- don't let jealousy overcome you_ i ching 27
- sharpening the tools
- Σε απ'ευθείας μετάδοση Ι
- Σε απ'ευθείας μετάδοση ΙΙ
- καλωσόρισμα στον καινούργιο φίλο μου Α.
- anonymous truth revisited
- on literalness_abandoning time
- Eta Carinae_Ήτα Τρόπιδος
- Coca-Cola Happiness Machine London_what a present!
- αντικείμενα
- antonyms
- Juvenal
- it's all greek to me_translating riddles
- Post-all card_ πλατωνικές σχέσεις
- index
- J.D.A.T. 1600
- being a fool
- ένα και χίλια μου
- Chiasma_Jacques indexing Ferdinand
- II our house of cards
- unweaving a polymyth to monomyths
- εν_bedding Jacques
- ροή και στάση
- shooting by reflecting
- learning by playing
- L before K_lumen naturale
- ιερά τέρατα
- η γλώσσα του κόσμου_in the cloud
- τίνος πρόσωπον δητ’ εν αγκάλαις έχεις;
- Mark Twain_The report of his death was an exaggera...
- Did Immanuel Kant dream of Wikileaks? On Perpetual...
- εφημερεύον
- Βασίλειος Vs Κοκακόλας|αυτοοργάνωση Vs.ψευτοελεημο...
- κυριολεξία_περί πίστεως
- Oblivious transference
- psychopower
- reste moi
- διάβατον
-
▼
December
(48)
3 comments:
seeing without eyes
http://en.wikipedia.org/wiki/Point_cloud
http://en.wikipedia.org/wiki/Digital_elevation_model
Tα καταχώνιαζε όλα γύρω το λιοπύρι,
εδώ κ' εκεί ψάχνανε λαίμαργες ακρίδες,
κ' ήρθε βροχή· και τ' άνθια, που είχαν αχνογύρει,
ξυπνούνε και ποτίζονται δροσοσταλίδες·
κ' ύστερ' ακόμα πιο γλαυκό το πανηγύρι
του ξάστερου ουρανού ξαναρχισμένο το είδες·
τρικυμιστή μόνο η κορφή σου ανάρια ανάρια
σταλοβολάει αδρά βροχομαργαριτάρια.
Λαμποκοπάει ανάσταση το περιβόλι,
κάθε πουλί ονειρεύεται πως είναι αηδόνι,
μονάχα πέφτει από τα ύψη σου σα βόλι
το μαργαριταρένιο στάλαμα, και ―ώ πόνοι―!
όλων κορώνα τους φορεί το δροσοβόλι,
όλα το γάργαρο νερό τα μπαλσαμώνει·
γιατί σ' εμάς η θεία των όλων καλωσύνη
γίνεται λάβωμα κι αρρώστια και καμίνι;
Πόσο σκληρά χτυπάει το βόλι το δικό σου!
Kανέν' αυτί ψηλά, κανένα μάτι εμπρός μας.
Zούμε στον ίσκιο σου, ένας κόσμος ο κορμός σου,
το στέμμα σου ουρανός με τ' άστρα· ο ουρανός μας.
Θεός αλύπητος αν είσαι, φανερώσου.
Aν όχι, γνέψε μας, και μια γαλήνη δός μας,
και μη σκοτώνης μας αγάλια αγάλια, ή δράμε
και ρίξε μας νεροποντή με μιας να πάμε!
Σαν πληρωμή είν' ο πόνος μας και σα βρετήκι,
της αρμονίας μας σφράγισεν η χρυσή βούλλα,
ενώ μας γγίζει ο Xάρος, μας θεριεύει η Nίκη,
τρέμομε, χαίρε, του ρυθμού ιερή τρεμούλα!
Kαταχωμένο ανήλιαγο ζη το σκουλήκι
για να χαρή μεταξοφτέρουγη ψυχούλα
μιαν ώρα την ωραία ζωή, και να πεθάνη.―
―Tο χάσμα της πληγής γίνεται συντριβάνι.
Post a Comment