"κάτω από έναν μετέωρο βράχο, με πείνα αιώνια ανάμεσα στους καρπούς, δίψα πάνω από το νερό, φόβο κάτω από την πέτρα"
skip to main |
skip to sidebar
R/e-cycling in modern Territories
Blog Archive
-
▼
2011
(198)
-
▼
June
(34)
- from the origins of totalitarianism to the banalit...
- οι πολεμιστές του Ριάτσε
- your mind in mine
- τάνταλος
- τα εισαγωγικά είναι για τις λέξειςό,τι οι τοίχοι γ...
- Ακραία Κοσμικά Φαινόμενα Α.Ε.
- eros brain imaging
- ο μπαλιμπάρ στη χώρα του babar
- βρέχει (καταρρακτωδώς)
- αυταπάτη
- le mepris
- οίκος
- talking about metonymies
- in love with the hostage_sirius games
- 3 perfect convolutions
- ύστερα
- αιγίς
- connexio φειδίας-beaudrillard_η αναπαράσταση της α...
- σκήνωσον
- Χάρες & Βλάβες Ε.Π.Ε.
- ο όμηρος της φημονόης
- πρόλογος
- εν bedding Alain
- in transit
- μεκάνικ μάνστερ ΙΙ
- a balanced inter-est_Νίκη
- σκλάβος
- a hidden sign coming out
- ζωφόρος
- λαοδίκη
- missing the index
- ένα νεύμα από τη γραμμή του ορίζοντα
- το φαινόμενο του "αμερικάνου"
- λατρεία μου
-
▼
June
(34)
10 comments:
-O Τάνταλος, βασιλιάς στη Φρυγία
- O Tάνταλος, βασιλιάς στη Φρυγία, αρπάζει τα εδέσματα των Θεών,
-Σφάζει τον Πέλοπα , το γιό του,
- Στους θεούς τον παραθέτει
-Οι Θεοί καταλαβαίνουν το γεύμα,…
-Την αρπαγή τιμωρούν έτσι:
Πώς την τιμωρούν, δηλαδή; [Αγαπητή, ξεχάσατε το κατιτίς μετά την άνω κάτω τελεία].
Όμηρος [Οδύσσεια, λ 582-592]:
"Κι ακόμα είδα τον Τάνταλο, βαριά τυραννισμένο·
ως το πηγούνι στέκονταν μες στα νερά της λίμνης,
διψούσε, και μήτε σταλιά να πάρη δε δυνόταν·
μόνε, άμα ο γέρος έσκυβε να πιή να ξεδιψάση,
κάτου ρουφιόταν το νερό κι έφευγε, και στα πόδια
γύρω φαινόταν μαύρη γης, ξερόκαυτη απ' τη μοίρα.
Και δέντρα αψηλοφύλλωτα κρεμούσαν τον καρπό τους,
ροϊδιές, αφράτες απιδιές, μηλιές καλοκαρπούσες,
συκιές μελόγλυκες, κι ελιές φουντόκλωνες κι ανθάτες·
κι άμ' άπλωνε τα χέρια του καρπό να κόψη ο γέρος,
οι ανέμοι παίρναν τα δεντρά στώ συννεφιών τους ίσκιους."
Υπάρχει κι άλλη εκδοχή όμως για την τιμωρία του Τάνταλου: πως έκλεψε κάποια μυστικά των θεών και τα αποκάλυψε στους ανθρώπους. Την προτιμώ...
κανείς, όταν εξαπατάει τις αρχές έξω του, τις εξαπατάει μέσα του
σκέτο μαρτύριο
δεν το παρέλειψα καλή μου Ηχώ
βρίσκεται στην κυρίως ανάρτηση
αλλά ευχαριστώ για το εκτενές απόσπασμα..
υπάρχει μια μεγάλη διαφορά όμως μεταξύ Προμηθέα και Ταντάλου
ο Τάνταλος θυσίασε ό,τι πιο αθώο είχε
για να αποκτήσει ο ίδιος δύναμη
ο Προμηθέας θυσίασε τον εαυτό του για να βοηθήσει τους αδύναμους ανθρώπους
προτιμάω τον δεύτερο
Αν δεχτούμε την κύρια εκδοχή του μύθου [με τη σφαγή του Πέλοπα], δεν το συζητάω καν, ότι κι εγώ προτιμώ τον Προμηθέα.
Κυκλοφορώ απρόσεχτα μετά τις άνω κάτω τελείες. Σόρρυ.
Αρχές μέσα, αρχές έξω, εξαπατήσεις, μαρτύρια... Μπερδεύομαι με τους αφηρημένους συλλογισμούς των άλλων. Όπως όλοι μας υποθέτω. Και με το συμπάθιο.
Πόσο προτιμώτερος ο θάνατος και η ανυπαρξία από μια αιώνια καταδίκη σε κάθε είδους κόλαση.
στέλιο., αυτή σου την κουβέντα την νιώθουν πολλοί (συνειδητά ή ασυνείδητα)
γιατί να απαρνηθούμε όμως τη ζωή;την αληθινή ζωή, εκτός εισαγωγικών..
http://www.youtube.com/watch?v=zNyKJzHNcsQ
xxx
όχι πια πρωταγωνιστής στο "7 χρόνια στο Θιβέτ"
ακολούθησε τον πρωταγωνιστή στους Cohen
χαχαχα
;)
there is a crack in everything
that's how the light gets in
Post a Comment