Dybbuk ή ο Άνθρωπος των Μεταιχμίων

O Dybbuk το ξωτικό.Με τη διπλή, πάντα, έννοια της λέξης, τόσο τη συνήθη όσο και την άλλη, την κυριολεκτική: το εξω-τικό, το ον που όχι μόνο προέρχεται απο έξω απο τα κρατούντα πλαίσια της φυσικής και κοινωνικής τάξης αλλά και που συνίσταται, είναι πλασμένο απο τη στόφα του έξω, είναι πάντα έξω όσο μέσα κι αν έχει εισχωρήσει-ιδιαίτερα τότε.Διαρκώς εξώβλητο, σε εξω-ρία.Όσο κι αν έχει συν-κλεισθεί παραμένει αποκλεισμένο και, εξ ορισμού, απειλητικό σαν εξω-τικό, ως εξω-τατον, έξω-απο-δω, για την εσω-τερική καθεστηκυία τάξη.

Ο Dybbuk, δηλαδή ο Διφυής, ο Δισ-υπόστατος (όχι ο Διά-βολος), το πλάσμα που ζει ανάμεσα σε δύο (τουλάχιστον) κόσμους, tvishn tsvey veltn, και διαρκώς πηδάει από τον έναν κόσμο στον άλλο, όπως ο σκίουρος απο κλαρί σε κλαρί, απο δέντρο σε δέντρο, φευγαλέος σαν αστραπή.

[Μορφές του Μεσσιανικού, Σάββας Μιχαήλ, σελ. 10]